Fota: BiełTA
«Niaprosty čas. I dobra, što vy pryjechali na svaju ziamlu. Nie čužuju dla vas. Dla našaha naroda heta dobry znak. Znak takoha jadnańnia, zhurtavanaści pierad hetymi złymi siłami, jak naš uładyka kaža. Paviercie, praŭda na našym baku. Jana zaŭsiody macniejšaja. I my vytrymajem luby cisk na nas, jakim by jon ni byŭ. Chaj u formie buntu abo hibrydnych niejkich vojnaŭ, ci navat haračych. My vytrymajem», — cytuje Łukašenku BiełTA.
Łukašenka miarkuje: «Nie moža być płaniety biez našaj cyvilizacyi. Tamu, ja dumaju, Jon (Haspodź) tam hladzić na nas, napeŭna. Dzieści tam paŭščuvaje, ale i padtrymlivaje, dapamahaje».
Łukašenka padziakavaŭ patryjarchu za dobry znak — pryjezd u Biełaruś. «Viedajcie, što vy zaŭsiody tut nie jak doma, a doma, na svajoj ziamli», — skazaŭ jon.
U svaju čarhu kiraŭnik RPC taksama zaznačyŭ, što adčuvaje siabie ŭ Biełarusi, jak siarod svaich ludziej.
«Zvyčajna, kali idzieš da niejkaha kiraŭnika dziaržavy, roznyja dumki ŭ hałavie, jak i što… A voś tut — ź lohkim sercam. Bo viedaješ, što idzieš da čałavieka blizkaha, jaki pryniaŭ na siabie vielizarnuju adkaznaść za biaśpieku, za zachavańnie svajho naroda, za zachavańnie samabytnaści svajho naroda», — skazaŭ jon.
«Va ŭmovach hłabalizacyi, nakiravanaj na toje, kab usiakaja samabytnaść źnikała i ŭsio padviorstvałasia na płaniecie Ziamla pad adny i tyja ž standarty, baraćba za samabytnaść źjaŭlajecca baraćboj za vyžyvańnie nacyi, — padkreśliŭ jon. — Moža być, nie ŭ fizičnym sensie, a ŭ duchoŭnym i kulturnym sensie heta vyžyvańnie».
