Ukrainskija vajskoŭcy ŭ vyzvalenym nasielenym punkcie pad Charkavam. Fota z kanała padraździaleńnia Minabarony Ukrainy
Rasijskaja zbroja vyjaviłasia słabiejšaj za zachodniuju.
I nie tolki za zachodniuju, ale i za ŭzbrajeńni krain Azii.
Rasijskaja armija taksama akazałasia niazdatnaj arhanizacyjna i nikčemnaj ŭ raźviedcy. Faktyčna, Maskva chacieła uziać Jeŭropu «na pont». Vajna ahaliła, što Rasija adstałaja nie tolki ŭ ekanomicy.
Jak sfarmulavaŭ adzin biełaruski aficer u adkazie na pytańnie «Našaj Nivy»: «My dumali, u Rasii ŭsio haŭnianaje, ale armija… A jana taksama akazałasia haŭnom».
Navat kali Rasija z dapamohaj iranskaj ci kitajskaj zbroi zdoleje paźbiehnuć katastrofy na poli boju ci kali Zachad vyrašyć nie davodzić spravu da vajennaha razhromu, pravał va Ukrainie budzie mieć doŭhaterminovyja nastupstvy dla aŭtarytetu Rasii, jaje dachodaŭ i pazicyi ŭ śviecie. Ëj daviadziecca adstupać.
Vyjaviłasia, što Zachad nie tolki technałahičny lidar, ale jon taksama adziny, rašučy i zdolny mabilizoŭvacca. Kitaj ža pakul tolki čakaje svajho času.
Rasija hatovaja zabivać ludziej dziasiatkami tysiač dla zachopu ziamiel va Uschodniaj Jeŭropie. Tak było nie zaŭsiody i budzie nie zaŭsiody. Ale ciapier byŭ taki momant, što jana była hatovaja. I takija momanty mohuć paŭtaracca ŭ budučyni.
Ukraincy pakazali, što bandyty razumiejuć tolki movu siły.
Usie čakali, što Ukraina padzie, a jana nie tolki vystajała, ale zahartavałasia i vyjdzie z vajny zbliziŭšysia z Zachadam i ŭnutrana zhurtavanaj.
Łukašenkaŭskaja prapahanda naviazvała nam ujaŭleńnie pra pieravahi «mocnaj ruki», a ŭkrainskaja demakratyja ŭ surovych umovach vajny vyjaviłasia bolš efiektyŭnaj za rasijskuju aŭtakratyju.
Mnohija z nas dumali, što biełarusy ŭ masie svajoj hatovyja zdymać tufli pierš čym stać na łaŭku, ale nie hatovyja vajavać za svabodu i niezaležnaść. Vyjaviłasia, što nie sotni, a tysiačy biełarusaŭ hatovyja vajavać sa zbrojaj u rukach.
Kankretna ciapier my ŭstupajem u momant słabaści Rasii. Usie minułyja razy biełarusy karystalisia takimi momantami: u 1905-m, 1918-m i 1991-m. Mahčyma, my ŭ čaćviortym takim vyrašalnym momancie — chutka pabačym, čaho biełaruskaja nacyja dasiahnie na hety raz.
Alaksandr Łukašenka pajšoŭ na vialikuju podłaść. U jaho na sumleńni ciapier nie tolki muki biełarusaŭ, ale i kroŭ dziasiatkaŭ tysiač achviar hetaj vajny. Pieraharnuć hetuju staronku składana.
I samaja hałoŭnaja vysnova — spraŭdziŭsia słavuty radok Tarasa Šaŭčenki: «Boritiesia — poborietie». Ukraincy pakazali, što možna pieramahać i macniejšaha praciŭnika, kali ty dziejničaješ z rozumam i maješ sajuźnikaŭ.
3 - Biełaruś nie Ŭkraina. U nas navat vojska niama. Niama ŭ tym sensie, što hetaje vojska stanie sapraŭdy abaraniać Biełaruś, a nie zdasca ŭ pałon da ruskich praz 3 hadziny. Biełarusy nie ŭkraincy (i heta nie ŭ kryŭdu biełarusam), my nie žadajem vajavać, voś nie žadajem i kropka. Kolkaść tych chto bačyć mahčymaść pa inšamu nievymierna mienšaja za supraćlehłych