Łukašenka padčas vystupu 17 vieraśnia. Skrynšot ź videa
«Znajšłosia ŭ joj miesca i naŭprostavamu tryźnieńniu kštałtu taho, što Polšča atrymała svaju niezaležnaść ad leninskaha Saŭnarkama, a polskija elity i siońnia nazyvajuć Zachodniuju Biełaruś «kresami ŭschodnimi».
Pavodle jaho «viartańnie» (nasamreč ustalavańnie) śviata 17 vieraśnia — heta «adkaz na novyja sproby Zachadu padzialić biełaruski narod pa žyvomu i razarvać na kavałki krainu». Kali heta Zachad chacieŭ mienavita padzialić Biełaruś, akramia jak u skryŭlenaj śviadomaści Łukašenki?
Jon u svajoj pramovie prapanavaŭ aryhinalnuju traktoŭku BNR. Pavodle jaho, zasnavalniki respubliki dumali tolki pra ŭładu, jak i ich naščadki ŭ 2020 hodzie. Vyhladaje, što heta psichałahičnaje prajecyravańnie svajoj ułasnaj niespatolnaj prahi ŭłady na inšych — na svaich sučasnych apanientaŭ i na ich papiarednikaŭ.
Całkam niedarečna prahučała i teza: «razvał Ukrainy ŭžo pačaŭsia». Heta — na ŭzroŭni pychlivych zajavaŭ napiaredadni vajny i ŭ jaje pieršyja dni pra «try dni», praź jakija Ukraina budzie razhromlenaja. Ukraina vystajała ŭ vajnie bolš čym paŭhoda.
Ciapier jana adzinaja, jak nikoli. Častka jaje akupavanaja ahresaram, ale heta ŭ lubym vypadku nie razvał. I da hetaj akupacyi, da dapamohi ahresaru Łukašenka maje naŭprostavaje dačynieńnie.
Asabliva nieadekvatnaj prahučała teza pra «razvał Ukrainy» na fonie rasijskaj parazy ŭ Charkaŭščynie.
Napeŭna, centralnaja teza ŭsioj pramovy Łukašenki: što tolki razam z uschodniesłavianskimi bratami biełarusy kvitnieli, a razam z Zachadam — hibieli. Dosyć prymityŭnaja traktoŭka składanaj biełaruskaj historyi, ale jana pavinna spadabacca ŭ Maskvie. Chacia tam jaje traktujuć jašče praściej: što Biełaruś — heta Rasija.
Pryhadvajučy ŭ svajoj pramovie praz słova suverenitet, Łukašenka nivodnaha razu nie pryhadaŭ, što z suverennaj biełaruskaj ziamli laciać rakiety adnaho ŭschodniesłavianskaha naroda na hałovy inšaha. I što albo ŭ jaho nichto na heta i nie pytajecca dazvołu, i tady jakaja havorka pra biełaruski suverenitet, albo jon uchvalaje hetuju ahresiju adnaho ŭschodniesłavianskaha naroda suprać inšaha, i tady jakaja havorka pra braterstva?
Napeŭna, impetu Łukašenku nadaŭ jaho ŭdzieł u samicie ŠAS, sustrečy z kiraŭnikami šerahu ŭpłyvovych krain śvietu, jakija ŭ bolšaj ci mienšaj stupieni nastrojenyja pa-antyzachodnicku. Łukašenka pryhadaŭ padčas pramovy svaje razmovy ŭ Samarkandzie jak dokaz złaviesnaj hłabalnaj roli Vašynhtona.
Nie vyklučana, što paŭpłyvała i pazicyja Zachadu, u pryvatnaści, Jeŭrasajuza. Dniami jana była vykładzienaja ŭ intervju DW pres-sakratarom Sajuza Pietaram Stana. Sutnaść hetaj pazicyi — što za rytoryku i navat za drobnyja kroki pa libieralizacyi ES iści na sastupki Łukašenku nie źbirajecca. Spadar Stana sfarmulavaŭ heta publična, napeŭna, niepublična hetaja pazicyja da biełaruskich uładaŭ była daniesienaja raniej».
