Mikoła Papieka
Papieku pasadzili za ŭdzieł u karahodzie pratestu ŭ Breście. Spačatku na chimiju, a paśla, kab złamać, pieraviali ŭ kałoniju.
«Mnie dakładna viadoma, što ŭ nas u kałonii trom čałaviekam prapanoŭvali pisać prašeńnie, ja ŭ ich liku, — raskazaŭ Aleh Hruździłovič. Adzin čałaviek pahadziŭsia i pryznaŭ vinu. Ja pahadziŭsia, ale nie pryznaŭ vinu. Ale jašče jość treci, Mikoła Papieka ź Bieraściejskaj vobłaści, jaki całkam admoviŭsia. Skazaŭ, što jamu zastałosia 3 miesiacy i jon hatovy dasiedzieć. (…) …Ja pavažaju jahony vybar, heta supiermužnaść, małajčyna. Jon tak vyrašyŭ i staić na svaim».
Siabry kažuć, što Mikoła piša vieršy ŭ svaim domie, zastaŭlenym bočkami miodu. Jaho pieršy i, zdajecca, pakul adziny paetyčny zbornik «Čarnaviki» vyjšaŭ u 1999 hodzie z pradmovaj Mikoły Kuprejeva. U im, siarod inšych, jość vierš z nazvaj «Refierentu»:
Płata za zdradu — tryccać dalaraŭ Iudy.
Jak z taboju pajdu — dyk pryjdu anikudy.
Niešta ja apaturyŭ; hladžu z abureńniem,
jak naroda duša zarasła žabureńniem.
Partyzanam pajdu na zabytyja baćkavy honi,
dzie skubuć pałyny biazzubyja kałhasnyja koni…
a možna jaho vieršy drukavać? a nie ŭlubionki vašaj? bo možna padumać, akrom Nasty hetaj paetaŭ bolš niama (mnie jejnyja vieršy darečy nie vielmi)