Jakub Kołas uvieś čas udaskanalvaŭ svaju siadzibu. Jašče ŭ mai 1945 hoda było pasadžana šmat dekaratyŭnych drevaŭ, siarod ich lubimy viaz, pad jakim na łaŭcy časta adpačyvaŭ haspadar. U kancy kastryčnika 1945 hoda pasadzili jabłyni, adna ź ich raście i siońnia. Vosieńniu 1947 hoda terytoryja siadziby pašyryłasia, uzbujnili pładovy sad: na miescy śpiłavanych abharełych u čas vajny drevaŭ pasadzili sadžancy višniaŭ, čarešniaŭ, ślivaŭ, hrušaŭ, kusty ahrestu, parečak, malinaŭ. Kołas vielmi lubiŭ svoj dvor i sad.
Pra svaju siadzibu paet navat napisaŭ vierš «Z majho letapisu»:
Staić maja chata miž chvoj kučaravych,
I kupina žyta na kłumbie pry joj.
Svaja ŭ mianie požnia, i dreŭcy, i travy,
Placoŭka, i dvor svoj, i ja sabie svoj.
Fota: muziej Jakuba Kołasa
