Śviatłana ŭžo 12 hadoŭ maje bilet rybaka, a muž atrymaŭ kvitok hadoŭ z 20 tamu. U toj dzień žančyna łaviła na śpininh, adčuła pakloŭku, ale dastać ułoŭ samoj joj było nie pad siłu. Niejki čas jana sprabavała spravicca samastojna, ale potym paklikała muža i pieradała jamu śpininh. Toj adrazu zrazumieŭ, što klunuŭ nie ščupak i što vaha trafieju, kali jaho ŭdasca vyciahnuć, budzie vielizarnaj.
«Kala 30 chvilin doŭžyłasia baraćba! Jon (som) to padymaŭsia, to znoŭ apuskaŭsia na dno raki, — raskazvaje Śviatłana. — Hružanuju łodku i dvuch čałaviek u joj jon ź lohkaściu pierasoŭvaŭ pa race na 500 mietraŭ u adzin i druhi bok. U śpininh byli nastolki mocnyja ŭdary, što, zdavałasia, jon prosta vyvalicca z ruk.
Kali ja ŭžo była nie ŭ siłach trymać śpininh i zmotvać katušku, usio heta pieradała ŭ mocnyja ruki muža. U pracesie jon u niejki momant užo dumaŭ, što pryjdziecca adpuścić hetaha monstra. I raptam jon uspłyŭ na pavierchniu, a my sprytnym rucham padsaka zaviali rybu ŭ jaho i ryŭkom zakinuli ŭ łodku.
Emocyi pierapaŭniali, prosta nie vieryłasia, što my heta zrabili!»
Vaha soma skłała 47 kiłahramaŭ 600 hramAŬ, a daŭžynia — 186 sm! Ale jak transpartavać takuju vialikuju rybinu?
«Heta było zusim nialohkaj zadačaj. Jon byŭ nastolki ciažki i vialiki. My razam z mužam pahruzili jaho ŭ čachoł z-pad łodki, bo ŭ nas byli tolki nievialikija pakiety. My navat nie raźličvali na taki ŭłoŭ. Potym soma razabrali i pačastavali ŭsich svajakoŭ.
«Muž kaža, što ja pabiła ŭsie rekordy siarod jaho znajomych», — kaža Śviatłana.
