Adzin ź ich raspavioŭ, što słužyć ad pačatku vajny biez ratacyi.
Pałonnyja kažuć, što ich prymušali padpisvać kantrakty. Śćviardžajuć, što ludzi navat nohi łomiać sabie, kab nie vajavać.
«Dla mianie hetaja vajna chutčej by skončyłasia», — kaža adzin. «Nas prosta padstavili. Zasunuli na vajnu, na jakuju nichto nie chacieŭ iści. I nichto hetaha nie choča», — havoryć druhi.
«Ja b Pucinu pieradaŭ by, — vyzvaŭsia adzin z pałonnych. — Chaj jon, stary <…>, zalezie da siabie ŭ naru i nie vyłazić. Što jon tvoryć. Heta ja česna kažu, i na pazicyjach kazaŭ».
38
4
1
1
0
2
