Svajoj historyjaj padzialiŭsia čytač Jaŭhien, jaki ciapier zaniaty pošukami adnapakajovaj kvatery ŭ Minsku.
− Nie sakret, što ciapier u Biełaruś jedzie šmat hramadzian Rasii, tamu znajści štości prymalnaje pa canie i jakaści stała składaniej: rasijanie pierabivajuć ceny i arandujuć litaralna ŭsio. Ale mnie «pašancavała»: ubačyŭ u internecie kłasnuju kvateru, dy jašče i ŭ centry. Ščyra kažučy, byŭ mocna zaniaty pracaj i paralelna vioŭ pošuki, uvohule — spačatku navat i nie supastaviŭ usie fakty: kupiŭsia na canu i fatahrafii.
Na vočy Jaŭhienu trapiłasia abjava ab zdačy ŭ arendu simpatyčnaj kvatery na vulicy Babrujskaj, 23. Hety dom raźmieščany prosta nasuprać aŭtavakzała. Za adnapakajoŭku z meblaj i novym ramontam ułaśnik prasiŭ niašmat — 700 rubloŭ. 270 dalaraŭ u ekvivalencie — niadrennaja cana dla centra!
— Ja ździviŭsia, viadoma, što tak tanna, ale vyrašyŭ napisać.
Dalej u mužčyny zaviazałasia pierapiska z ułaśnikam «Antonam». Čałaviek na tym kancy drotu paviedamiŭ, što kvatera jość, ale na łahičnaje pytańnie «ci možna jaje pahladzieć?», adkazaŭ, što «ciapier nie ŭ horadzie, źjechaŭ pa pracy ŭ Smalenskuju vobłaść, viarnusia praz 2-3 dni».
Taksama Anton paviedamiŭ, što na kvateru pretenduje vielmi šmat ludziej:
− Pa časie ciapier dakładna nie skažu. Pakolki akramia vas jašče 30+ čałaviek chočuć paślazaŭtra pryjechać i źniać kvateru. Zaraz tady padumaju, jak usio arhanizavać i napišu vam. Kali vy nastrojeny surjozna, to davajcie damaŭlacca, pakolki žadajučych vielmi šmat napisała. Ja ŭ Minsku budu ŭsiaho niekalki dzion, i za hety čas chaciełasia b jaje ŭžo zdać. Ja jašče navat nie paśpieŭ adkazać.
Nu i viadoma, Anton raśpisaŭ usie plusy kvatery:
— Ja ŭłaśnik, i prapisany tolki ja. Kvatera ŭ samym centry — i hety faktar kaža sam za siabie. U kvatery niadaŭna byŭ zrobleny dyzajnierski ramont. Zdaju pa damovie, pa kamunalnych płaču ja, vy płacicie tolki za śviatło, vadu i internet.
Pakolki startavyja ŭmovy zdalisia Jaŭhienu vydatnymi, to jon vyrašyŭ, što hatovy źniać kvateru adrazu paśla prahladu i zaklučeńnia damovy. Dy i, zdajecca, Anton prydumaŭ, jak vyłučyć patencyjnaha arandatara z 30 žadajučych:
— Hladzicie, možam zrabić usio našmat praściej z hetaj čarhoj. Ja, kali ščyra, nie chaču pa sto raz u kvateru vadzić. Možam damovicca z vami tak: skažam, vy pieravodzicie rubloŭ 250-300 u jakaści zakładu, jaki pojdzie ŭ košt miesiaca arendy.
Ja ŭ svaju čarhu prybiraju astatnija abjavy i pišu astatnim, što kvatera zaniataja. Pryjazdžaju, my sustrakajemsia, vy hladzicie kvateru, kali ŭsio padabajecca — afarmlajem damovu i pieravodzicie častku apłaty, kali nie spadabajecca vonkava — adrazu na miescy addam hatoŭkaj. Ale jana nie moža nie spadabacca. Całkam zručny varyjant dla nas abodvuch, i ja budu ŭpeŭnieny, što vy nikudy nie źnikniecie, i ja nie straču ŭsich patencyjnych klijentaŭ. Spadziavajusia, razumiejecie.
Dla taho, kab arandatar nie sumniavaŭsia ŭ jaho sumlennych namierach, ułaśnik Anton prapanavaŭ skinuć pašpart i dakumienty na prava ŭłasnaści.
Kali Jaŭhien, jaki sam pracuje ŭ śfiery nieruchomaści, atrymaŭ fatahrafiju dakumienta, usio stała na svaje miescy:
— Mnie dasłali całkam lipavaje śviedčańnie. Tam i kod ahienctva nie toj, i roznyja šryfty, i adsutničajuć prabieły. Nu i kłasika — u słovie «ahientstvo» prapuščanaja litara «t».
Paśla taho, jak mužčyna paviedamiŭ ašukancam, što padrobka dakumientaŭ ciahnie za saboj kryminalnuju adkaznaść, jany pierastali vychodzić na suviaź. Abjava pra kvateru z sajta taksama źnikła, jana pravisieła tam kala sutak.
