Jon źviarnuŭ uvahu, što na pieršy płan u realizacyi sajuznych prahram vychodziać pytańni cenaŭtvareńnia na enierharesursy, bo ad hetaha zaležyć kankurentazdolnaść biełaruskaj ekanomiki.
«Nahadaju, sajuznaj prahramaj pa farmiravańni abjadnanaha rynku hazu praduhledžany kankretnyja mierapryjemstvy i terminy, jakija, na žal, pa-mojmu, nie realizavanyja. Jany prosta sarvanyja. Chto niasie za heta adkaznaść i jak budziem vypraŭlać situacyju?»— spytaŭ Łukašenka.
Pry hetym jon źviarnuŭ uvahu, što pryjarytetnuju značnaść maje navat nie stolki cana na enierharesursy, kolki roŭnyja ŭmovy dla subjektaŭ haspadarańnia dźviuch krain:
«Ja dumaju, što ŭ nas adno pažadańnie (navat nie pretenzija, a pažadańnie) da rasijskaha boku: stvaryć roŭnyja ŭmovy dla raboty subjektaŭ haspadarańnia. Kab sielhaspradpryjemstvy, našy pramysłovyja pradpryjemstvy, kampanii ŭ śfiery pasłuh i hetak dalej pracavali ŭ roŭnych umovach, — pradoŭžyŭ Łukašenka. — Važna, kab ceny hazu, nafty byli nie zavobłačnymi pry hetych roŭnych umovach. Ale heta absalutna nie hałoŭnaje. Možna skazać, heta navat nie važna. Hałoŭnaje — kab u rasijanaŭ i ŭ nas byli roŭnyja ceny na enierhanośbity i inšyja napramki našaj dziejnaści. Heta hałoŭnaje».
