U knizie «Ja vychodžu», apublikavanaj u krasaviku 2021 hoda, bolš za 350 zdymkaŭ z pratestaŭ, na ich tysiačy ludziej, u tym liku na prajeznaj častcy, što, pavodle siłavikoŭ, padpadaje pad artykuł 342 KK.
U 2020 hodzie kožny z pratestoŭcaŭ zrabiŭ sotni fota i apynuŭsia na tysiačach zdymkach čužych mabilnikaŭ.
«Usia ž sutnaść pratestaŭ i była ŭ rozhałasie, publičnaści, u demanstracyi taho, jak nas šmat, u adkrytaści i salidarnaści. I ŭsie hetyja vizualnyja srodki, fota, videa, byli hałoŭnymi ŭ infaprastory. Nie razumieju, čaho čakajuć ad aŭtara? Za što jon pavinien vybačacca? Zadnim rozumam usie takija razumnyja», — piša adzin z karystalnikaŭ.
Inšy davodzić, što, aprača samich biełarusaŭ, rupliva papracavali na pratestach i siłaviki.
«Na maršach zaŭsiody byli hałosnyja i niehałosnyja supracoŭniki, mnohich my viedajem, jany chadzili i fotkali ludziej prosta ŭ tvar, i našmat bolš fotkali, čym my. Jany nazirali za ŭdzielnikami: chto kudy kaho vioŭ, zaklikaŭ, pierachodziŭ na čyrvonaje śviatło i h. d. I fota, i videa ŭ ich byli prosta miehaterahihabajty, kvadryljony fotak», — piša inšaja śviedka padziej.
Niekatoryja davodziać, što spasłacca ŭ prysudzie na knižku, kab razzłavać adnych i naviesić pačućcio viny na druhich — majsterski «opierski» pryjom.
«Hetaja historyja — a jana daloka nie pieršaja — pakazvaje, što hramadstva zaŭsiody budzie prajhravać śpiecsłužbam. Jany prosta hulajuć, jak z kacianiatami, manipulujuć, svarać, drobniać, nackoŭvajuć, padkidvajuć całkam pustyja pryčyny dla abvinavačvańniaŭ. Tuzajuć za nitački — ahientami, sieksotami, prosta karysnymi durniami, złymi i zajzdroślivymi ludziškami, čutkami, źlivami, abvinavačvańniami, namiokami…
U 2020 hodzie ŭ sacyjalnych sietkach byli tysiačy fatahrafij z maršaŭ, plus tysiačy kamier pa ŭsim horadzie, dziasiatki žurnalistaŭ roznych kampanij zdymali ŭsio i pakazvali ŭ efiry. Dziasiatki supracoŭnikaŭ u cyvilnym zdymali ŭsio vakoł siabie na fota i videa. Zdymali sami supracoŭniki ŭ formie. Ludzi sami zdymali ŭsio vakoł siabie, i hetyja fotki z mabilnikami trapili ŭ ruki śpiecsłužbaŭ. Plus elemientarna sačyć praz mabilny telefon.
Kali raptam pra kahości kažuć, što jaho apaznali pa knizie — i hetaja infarmacyja adkryta raspaŭsiudžvajecca — to heta značyć, što chočuć metanakiravana ŭdaryć pa knizie i jaje aŭtarach. Heta ŭsio, što pra heta treba viedać.
I takich historyj budzie jašče hać haci. U adnym Minsku ŭ centry kamier videanazirańnia — hladzi nie chaču».
Historyk Alaksandr Paškievič źviartaje ŭvahu, što pošuk vorahaŭ siarod svaich, pieravod strełak z sapraŭdnych vinavatych, naviazvańnie pačućcia viny achviaram patrebnyja režymu, kab i za miežami krainy bajalisia vysunucca, aby nikomu nie naškodzić.
«Taki psichałahičny pryjom, što nibyta voś kab nie henyja, to ŭsio było b dobra, nikoha nie začapili b. Nienavidźcie ich, jany vašy vorahi. Tam jašče što-niebudź prydumajuć, tut ža pole šyrokaje. A meta — kab navat za miažoj bajalisia niešta rabić, kab nie «padstaŭlacca».
Voś, dapuścim, nachapajuć zaŭtra ludziej i skažuć, što ich uziali za toje, što pahladzieli niejki anłajn-śpiektakl «Kupałaŭcaŭ». Nie važna, hladzieli ci nie hladzieli, ale tak skažuć. I pasadziać «za heta». I što tady — hnieŭ na «Kupałaŭcaŭ», što niedzie tam niešta staviać i ŭ internet vystaŭlajuć, tym samym ludziej «padstaŭlajučy»?
Heta čysta dla prykładu, a prydumać ža takoha bieźlič usiaho možna. I prydumlajuć».
Čytajcie taksama:
Pravaabaroncy zaklikajuć ludziej pravieryć knihu «Ja vychodžu»
