Kadr ź filma Netflix «Usiobačnaje voka»
Film, zasnavany na knizie Łuisa Bajarda, pieranosić nas u 1830 hod, u vajskovuju akademiju ZŠA ŭ Ńju-Jorku. Paśla nibyta samahubstva byŭ znojdzieny miortvy kadet, ale ŭźnikajuć sumnievy, kali vyjaŭlajecca, što jahonaje serca było vydalena paśla śmierci.
U sprobie abaranić svaju reputacyju kiraŭniki akademii źviartajucca da pavažanaha miascovaha detektyva Ahastesa Łendara (Kryścijan Bejł), kab raskryć zabojstva. Łendar, u svaju čarhu, źviartajecca pa dapamohu kursanta-izhoja Edhara Ałana Po (Hary Mielinh) — znakamitaha piśmieńnika — kab raskryć usiu praŭdu znutry. Ale ci zmoža małavierahodny duet razbłytać žudasnuju spravu da taho, jak užo inšy kadet stanie mišeńniu zabojcy?
Technična «Usiobačnaje voka» — heta druhi detektyŭny film pra zabojstva, vypuščany «Netfliksam» praź niekalki tydniaŭ paśla «Šklanoj cybuli» (sikvieł viadomaha filma «Dastać nažy»). Tym nie mienš hetyja dva filmy nie mohuć być dalej adzin ad adnaho ŭ svaich padychodach da žanru. I kali vy čakajecie pabačyć składanuju i zakručanuju historyju ŭ styli «Šklanoj cybuli», to vy sapraŭdy hladzicie nie toj film na Netflix.
Scenaryst-režysior Skot Kupier, dla jakoha heta byŭ užo treci sumiesny film z Bejłam, nie śpiašajecca z raspoviedam hetaj strašnaj i tajamničaj historyi. Heta nie budzie niečakanaściu dla tych, chto ŭžo bačyŭ filmy Kupiera, adnak dla tych, chto nikoli nie cikaviŭsia jahonaj tvorčaściu, film moža vyhladać zanadta spakojnym i pavolnym.
Adnak śviet, jaki stvaryŭ Kupier razam z mastačkaj-pastanoŭščycaj Stefanijaj Čeła, uražvaje. Padčas prahladu «Usiobačnaha voka» vam zachočacca apranucca ciaplej, kab całkam zahłybicca ŭ surovuju hatyčnuju abstanoŭku akademii.
Na vialikim ekranie (u kinateatrach hety film byŭ vypuščany abmiežavanym nakładam) vy budziecie atrymlivać asałodu ad znachodžańnia ŭ hetym vydatna realizavanym śviecie, jak by pavolna ni raźvivaŭsia siužet. Adnak, kali hladzieć film doma, možna vyśvietlić, što vy da jaho biezuvažlivyja, bo rasśledavańnie bolš pryśviečana abmierkavańniu temy śmiarotnaści, čym zabłytanym siužetnym adkryćciam.
Kryścijan Bejł i Hary Mielinh hrajuć u filmie hałoŭnyja roli, pryčym Mielinh atrymaŭ bolš jarkuju rolu Edhara Ałana Po, a Bejłu dastałasia zvyčajnaja rola napružanaha i panuraha Łendara. Epatažny Mielinh z paŭdniovaamierykanskim akcentam i vialikaj kolkaściu vyrazaŭ u styli Ałana Po nadaje filmu tuju lohkaść, jakoj jamu momantami tak mocna nie chapaje.
Siarod druhasnych piersanažaŭ jość šmat viadomych ludziej, ale nichto ź ich značna nie ŭražvaje. Filmu było b lepiej patracić bolš času na raźvićcio hierojaŭ, a nie na jašče adnu scenu z «zadumiennym Łendaram».
Za chvilin z 30 da kanca «Usiobačnaha voka» zdajecca, što voś jon užo i kaniec, ale voś tut usio pierakulvajecca. Da hetaha momantu ŭsio było nastolki niedamoŭlenym, hałoŭnaje adkryćcio prychodzić nibyta źniadkul, što heta prymušaje vas usumnicca ŭ jaho łahičnaści, a nie zachaplacca jaho niečakanaściu.
Kali pierahladaješ film jašče raz, užo viedajučy siužet, mnohija momanty ŭsprymaješ u inšym śviatle. Vy nie znojdziecie adkazu na ŭsie svaje pytańni, ale nasupierak vašym mahčymym čakańniam film z tych, jakija pry pierahladzie ŭsprymajucca lepš, čym pieršy raz, choć niečakanaści vas užo nie šakujuć.
Adnak pytańnie ŭ tym, ci zachočacie vy pahladzieć «Usiobačnaje voka» bolš za adzin raz. Heta dobra pradumanaja hatyčnaja historyja z vydatnaj akciorskaj ihroj, ale jaje atmaśfiera i temp apoviedu pryjducca daspadoby nie ŭsim i mohuć nie začapić.
