Viasna, nie stukaj u dźviery — adčyniaj.
I ŭvachodź užo pa zvyčcy daŭniaj.
Kranaj usio, kranaj, kranaj, kranaj
Sakavikom, krasavikom i traŭniem.
Zimovaje źniapraŭdzi nasłańnio,
Pakiń u śladach svaich piaščotnych kvietki,
Tapi ildy i pieršaj ciepłynioj
ty prytuli, viasna, maju płanietu.
Ci choć pałovu ad jaje, choć čverć —
Błakitnaj, niepadrobnaj, niepaŭtornaj.
Kab trochi ŭtulniej joj było lacieć,
Valsujučy, u sistemie našaj zornaj.
Adchukaj śviet i dušy rasšpili,
Pavarušy i pabudzi žyvoje,
Zaśmiahłaje — davierchu natali,
Pierakanaj niaśmiełaje saboju.
Praz ščylinu pratočycca viasna,
Pamiž abłokaŭ promniami ŭłijecca.
Niepasłuchmianaja i ščyraja, jana
Skudłacić śviet i zamiłuje serca.
paeziju ani tut iš ty udumali
nienormalnaja
budto karonavirus po niej nie prochodił
ruki obrabotała? masku nadieła?
pierš čym kranać