«9 maja 1945 hoda — heta nie tolki dzień pamiaci ŭ historyi čałaviectva. Heta jašče i startavaja kropka, jakuju ŭsie krainy — udzielnicy vajny vykarystoŭvali dla taho, kab bolš nie vajavać, a budavać kvitniejučyja i raźvityja dziaržavy. I tolki dyktatary vykarystoŭvali jaje kab zahraznuć u kryzisie i pačać novuju žachlivuju vajnu.
Moj pradzied Afanasij, jaki dajšoŭ da Bierlina, byŭ by ŭ žachu, daviedaŭšysia, što Dzień Pieramohi z dnia «nikoli bolš» pieratvaryŭsia ŭ kašmarnaje «možam paŭtaryć», — skazała Cichanoŭskaja.
U biełarusaŭ, havoryć lidarka demakratyčnych siłaŭ, usio jašče jość vybar.
«Jaki šlach raźvićcia nam bližejšy? Represii, vojny, kryzis, mižnarodnyja vajennyja złačynstvy, pierapisvańnie historyi, vymyvańnie najlepšych śpiecyjalistaŭ — ci ŭsio ž taki svaboda, intehracyja ŭ jeŭrapiejskuju ekanomiku, rost uzroŭniu žyćcia, hodnyja zarpłaty i piensii, mahčymaść svabodna padarožničać pa śviecie, inviestycyi ŭsiaho cyvilizavanaha śvietu ŭ našu krainu?» — skazała jana.
