Anžalika Kuchto. Fota: «Radyjo Svaboda»
Ad momantu hibieli Mikity Kryŭcova prajšło amal try hady. Siamja dahetul nia viedaje, kali jon pamior. Nichto ź blizkich nia bačyŭ cieła mužčyny paśla śmierci. Baćkam zabaranili adčyniać trunu pad pahrozaj kryminalnaj spravy. Pryčynaj śmierci nazvali suicyd, vinavatych nie znajšli. U Śledčym kamitecie blizkim addali namočany pašpart Mikity i dalary byccam by z kroplami kryvi.
«Kali vy adčynicie trunu, to pahražaje kryminałka»
Amal za try hady siamja mała što daviedałasia pra abstaviny hibieli Mikity.
«Nichto ničoha. Usio cicha-hłucha», — kaža maci.
Mikita Kryŭcoŭ, archiŭnaje fota
Svajaki dahetul nia viedajuć, kali zahinuŭ rodny čałaviek. Na miescy pachavańnia značycca data 12 žniŭnia — dzień, kali Mikita pierastaŭ vychodzić na suviaź. A ŭ paśviedčańni ab śmierci — 22 žniŭnia, dzień, kali znajšli cieła Mikity. U medycynskich dakumentach ab śmierci pryčynaj paznačanaja «aśfiksija».
«My prosta parailisia ź siamjoj i vyrašyli, raz u hety dzień jon prapaŭ, budziem ličyć, što tady jon i zahinuŭ. Ja sprabavała daviedacca datu śmierci. «Vy choć pryblizna pa ekspertyzie mnie skažycie». Nie, ničoha», — raskazvaje spadarynia Anžalika.
Maci raskazała, što cieła syna im tak i nie dazvolili apaznać niepasredna. Baćku Mikity pakazali fatahrafii trupa, u tym liku dzie vidać jahonyja tatu.
«Byłomu majmu mužu, baćku Mikity skazali: «Kali vy adčynicie hetuju trunu i budziecie hladzieć, to [pahražaje] až da kryminalnaj adkaznaści», — pierakazvaje maci.
Svajaki nie mahli zabrać cieła try dni. Jaho vydali ŭ čornym pakiecie. Pryvieźli jaho ź Miensku ŭ Maładečna. U pachavalnym domie ź im u začynienaj trunie možna było raźvitacca ciaham pary hadzinaŭ. Doma cieła Mikity nie pabyvała.
Medal Ordenu Pahoni, pryznačany Radaj BNR Mikitu Kryŭcovu
Čamu ŭsio ž baćki nie adkryli pakiet i nie pahladzieli, ci sapraŭdy heta ichny syn i jakija paškodžańni zastalisia na ciele?
Anžalika kaža, što im nie dazvolili b hetaha zrabić. Jana dumaje, što supracoŭnikaŭ domu raźvitańnia taksama papiaredzili, što nielha dapuścić, kab trunu adčynili. Da taho ž znajomyja raskazali baćkam, što na pachavańni prysutničała šmat siłavikoŭ i kadebistaŭ u cyvilnym: i ŭ zali, i na mohiłkach, i kala restaracyi, dzie byli paminki.
Na pachavańni Mikity Kryŭcova, 25 žniŭnia 2020 hodu, archiŭnaje fota
Adnak maci vieryć, što jany pachavali mienavita svajho syna, a nie čužoha čałavieka, bo ŭ apisańni tatu na ciele ŭ dakumentach ubačyła adnu admietnuju: čyrvonaja matroška ź imiem «Vara» unutry, tak zavuć dačku Kryŭcova. Śledčym jana sama nie kazała pra takuju admietnaść syna.
Zahinułaha adpiavaŭ pravasłaŭny śviatar z Maładečna, niahledziačy na toje, što śviatary mohuć admović u malitvie za «suicydnika». Dazvołu na heta siamja prasiła ŭ Miensku ŭ mitrapalita Paŭła.
Mikita Kryŭcoŭ, archiŭnaje fota
«Na Mikitavu fatahrafiju pakazali i skazali, što jamu kaniec»
Apošni raz Anžalika razmaŭlała z synam uviečary 9 žniŭnia. Jana čuła niejkija huki na fonie. Ale Mikita skazaŭ, što jon ź siabrami siadzić u kaviarni. Nasamreč jon tady byŭ na akcyi pratestu ŭ Maładečnie.
«Jon, vidać, nie chacieŭ mianie zasmučać. Jon skazaŭ: «Mamačka, nie chvalujsia!»», — uspaminaje Anžalika.
Užo paśla śmierci Mikity da Anžaliki padyšoŭ nieznajomy chłopiec sa słovami: «Ja nie mahu maŭčać. Ja byŭ u adzin z apošnich dzion ź Mikitam».
«Jany byli ŭ niejkaj spartovaj zali, ich bili, ich było troje. Jaho i jašče adnaho chłopca zabrali i pavieźli na Akreścina. Potym mnie skazali, što jaho paciahnuli za ruki i złamali šyju», — maci raskazvaje versiju, jakuju bolš nichto nie paćvierdziŭ, a sam śviedka admoviŭsia paŭtarać jaje paźniej publična.
Da taho ž Anžalicy praź niejki čas paśla śmierci Mikity maładačanskija chłopcy, jakich zatrymlivali ŭ pieršyja dni pratestaŭ, raskazali adnu detal.
«Tam (u adździele milicyi. — RS) była niejkaja ahulnaja fatahrafija. Na Mikitava fota pakazali i skazali, što jamu kaniec», — pierakazvaje słovy chłopcaŭ surazmoŭca.
Bolš nie było śviedak, jakija b raskazali baćkam, što adbyvałasia ź Mikitam pierad śmierciu, u tym liku ci jaho zatrymlivali.
«Pašpart vyhladaŭ, byccam jon pabyŭ u pralnaj mašynie»
Praź 7 miesiacaŭ paśla śmierci Mikity śledčyja skončyli pravierku pa fakcie jahonaj śmierci. Anžaliku vyklikali ŭ SK, kab jana padpisała adpaviednyja dakumenty. Maci nie dazvolili aznajomicca z materyjałami pravierki.
«Moža, tam niešta jość, u hetaj spravie? Ja nie razumieju, čamu mnie nie dazvolili», — kaža Anžalika.
Maci addali nia ŭsie rečy syna, jakija byli pry im na momant śmierci.
«Mnie addali tolki drobiaź. Pašpart vyhladaŭ, byccam jon pabyŭ u pralnaj mašynie. Skazali, što heta ekspertyza. Prosta śmiešna. Ja kažu: «Dyk addajcie mnie nacielnyja rečy». — «My nia možam. Jano pavinna zachoŭvacca ŭ Śledčym kamitecie. Raptam niešta ŭspłyvie». Kažu: «Ale što moža ŭspłyć, kali vy kryčycie na ŭvieś śviet, što heta suicyd?», — uspaminaje hutarku maci.
Pašpart vyhladaŭ tak, byccam jaho namačyli: listy paskručvalisia, piačatki i zapisy pazmyvalisia.
«Addali dezadarant jahony. Dalaraŭ niekalki addali pa «adzinačkach». Takoje adčuvańnie, što kropli kryvi na ich. Kalandaryki, medykamenty, što było ŭ torbie. Jamu zub baleŭ, to analhin, cytramon. Stykiery futbolnyja. Nijakich značnych rečaŭ bolš nie addali. Navat torbu nie addali. Telefon nie addali. Addali čachoł, ale jon nie ad Mikitavaha telefona», — kaža maci.
Sa słovaŭ čałavieka, jaki pieršym znajšoŭ cieła Mikity, u jaho na palcy byŭ šlubny piarścionak. Adnak Anžalika kaža, što syn nie nasiŭ piarścionka, bo jamu było niazručna ź im. U rečach syna, jakija joj addavali, piarścionka nie było.
Mikita Kryŭcoŭ z dačkoj Varvaraj, archiŭnaje fota
«Jon tam visieŭ try dni, za metar ad ściežki, i jaho nia bačyli?
Maci dumaje, što Mikitu zatrymali, kali jon išoŭ na elektryčku, kab jechać na pracu, 12 žniŭnia.
U Anžaliki zastajecca šerah pytańniaŭ da niesupadzieńniaŭ u spravie syna.
Jaje biantežyć miesca, dzie znajšli Mikitu.
«Kali b jon vyrašyŭ niešta z saboj zrabić, navošta jamu było rabić taki kruk? Jon vyjšaŭ z domu rana, u jaho doma ŭ Žodzinie jość les pobač. Treba było nieviadoma kudy iści, u les, dzie ludzi chodziać, z sabakami hulajuć? Jon tam nibyta visieŭ try dni, za metar ad ściežki, i jaho nia bačyli?» — razvažaje maci.
Pobač ź ciełam znajšli čachoł telefona, jaki nie naležaŭ Mikitu.
«Tam usio było prybrana. Kali b Mikita vyrašyŭ niešta z saboj zrabić, jon by skuryŭ niejmavierna šmat cyharet!» — praciahvaje razvažać maci.
Anžalika Kuchto
Pošukavy atrad «Anioł», jaki šukaŭ Kryŭcova, spačatku zajaviŭ, što na ciele Mikity jość paškodžańni, ale nieŭzabavie prybraŭ hety fakt z publikacyi. Śledčy kamitet spačatku kazaŭ, što śladoŭ hvałtoŭnaj śmierci niama. Potym śledčyja skazali, što na nahach Mikity vyjavili hiematomy.
«Byccam jon biŭsia ŭ apošnich, pieradśmiarotnych kanvulsijach ab dreva. Jak? Ja nie razumieju», — kaža maci.
U noč pierad 12 žniŭnia Mikita ź siabrami vypivaŭ, raskazali maci siabry chłopca. Adnak ekspertyza nie pakazała alkaholu ŭ kryvi.
Mikita nie papiaredziŭ kalehu, što nia pryjdzie na pracu. Maci pierakananaja, što jon nia moh tak zrabić pa svajoj voli, bo byŭ adkaznym čałaviekam.
«Ja pra ŭsie hetyja niesupadzieńni havaryła padčas raśśledavańnia. Chto mianie słuchaŭ? Śledčych źmianiali, kožny raz niechta novy. Adnoj sa śledčych ja skazała frazu: «Pry ŭsim žadańni, kali b vy i chacieli nam dapamahčy, vam ža nie daduć hetaha zrabić». Jana mirhnuła mnie ŭ adkaz», — uspaminaje Anžalika.
Mikita Kryŭcoŭ z dačkoj Varvaraj, archiŭnaje fota
«Ja prosta jaho čakaju»
Anžalika vyjechała ź Biełarusi amal hod tamu. U jaje doma prachodzili vobšuki ŭ suviazi ź dziejnaściu małodšaha syna Paŭła Kuchto, jaki kiruje Centram dapamohi biełaruskim dobraachvotnikam u Varšavie. Jahonaha baćku, jaki žyvie ŭ Biełarusi, prymusili zapisać videa, dzie toj kaža, jaki ŭ jaho kiepski syn.
Kiraŭnik Centru dapamohi biełaruskim dobraachvotnikam u Varšavie Pavał Kuchto i Pradstaŭnik Ofisu Śviatłany Cichanoŭskaj i Abjadnanaha pierachodnaha kabinietu Valer Kavaleŭski. 2022
U Polščy Anžalika pracuje ŭ škole, vydaje dzieciam abiedy. Jana kuchar z prafesii.
Udava Mikity Alena z dačkoj Varvaraj taksama vyjechali ź Biełarusi. Dziaŭčyncy niadaŭna spoŭniłasia 7 hadoŭ.
«Varvara viedaje, što jejny tata hieroj. Jana pamiataje jaho. Ale my starajemsia nie padymać hetuju temu. Jana tady nie zrazumieła, była jašče maleńkaja. Ciapier jana pačała razumieć: «Dyk, značyć, ja tatu bolš nikoli nia ŭbaču?». Moža, joj raniej zdavałasia, što jon prosta pajechaŭ kudy», — kaža surazmoŭca.
Mikita Kryŭcoŭ z žonkaj Alenaj i dačkoj Varvaraj, archiŭnaje fota
Dahladać miesca pachavańnia Mikity ŭ Maładečnie jość kamu. Heta svajaki i siabry. Kvietki na mahiłu Mikity prynosiać i inšyja ludzi.
«U Maładečnie va ŭsich byŭ prosta šok. Tam było stolki ludziej na pachavańni! Navat školniki prasili nastaŭnikaŭ, kab ich na pachavańnie Mikity zvadzili. Jon byŭ medyjnaj asobaj u sfery futbołu. Z roznych haradoŭ papryjaždžali z futbolnych klubaŭ, i prosta ludzi», — uspaminaje maci pachavańnie.
Ciapier Anžalicy dadaje siłaŭ žyć unučka, a taksama sproba nia dumać, što syn pamior.
«Štodnia ja siabie supakojvaju dumkaj, što jon nie pamior: ja ž jaho nia bačyła ŭ trunie! Ja jaho prosta čakaju. Ja prymušaju siabie dumać, što Mikita źjechaŭ, žyvy, i niekalki pryjedzie. Starajusia nia dumać, što jaho niama bolš», — kaža maci.
«Jahonaja śmierć nie prajšła niezaŭvažanaj»
21 traŭnia maci Mikity Anžalika Kuchto atrymała ŭznaharodu syna. Medal Ordenu Pahoni z podpisam staršyni BNR Ivonki Surviły dali Mikitu «na znak pryznańnia zasłuh na nivie zmahańnia za volu Biełarusi». Heta pieršaja ŭznaharoda Mikitu.
Maci adznačyła, što dla jaje heta važnaja ŭznaharoda, bo jana nie čakała, što Mikitu adznačać, što jahonaja dziejnaść nie zastaniecca biaśślednaj.
«Biezumoŭna, važna, što jahonaja śmierć nie prajšła niezaŭvažanaj, što ludzi pryniali jahony ŭčynak, kali jon vyjšaŭ sa ściaham, jak hierojstva, što jon nie pabajaŭsia ni AMAPu, ničoha. Naturalna, jon nie padumaŭ pra nastupstvy, što našyja ŭłady pačnuć rabić takija strašnyja spravy, zabivać ludziej. Jon chacieŭ danieści hetym ludziam u formie, što jany chočuć svabody, sumlennych vybaraŭ», — skazała Svabodzie Anžalika.
Čytajcie taksama:
ale pahražać kryminalnaj adkaznaściu za adkryćcio truny syna...
zrešty ŭ našych realijach pa chodu niama ŭžo čamu ździŭlacca (