Kali razvažać prostaliniejna, to ŭ biełaruskich viarchach nibyta pavinny plaskać u ładki bieź piaci chvilin tryumfu Janukoviča va Ukrainie.
U vačach dobraj častki publiki jaho prychod da ŭłady stavić simvaličny kryž na ideałach aranžavaj revalucyi, jakaja piać hadoŭ tamu tak napałochała biełaruskaje načalstva.
I tutejšyja dziaržaŭnyja ŚMI, treba mierkavać, staranna adpracujuć hetuju temu. Voś, maŭlaŭ, najelisia našy paŭdniovyja susiedzi chvalenaj demakratyi ad puza. Pierakanalisia: heta nie sała, joju syty nie budzieš!
Ale takija dubovyja siłahizmy — prymityŭ dla pipła. Na spravie ŭsio bolš składana.
«Heta nie lepšy varyjant dla aficyjnaha Minska, — tak prakamientavaŭ vierahodnuju pieramohu lidera Partyi rehijonaŭ na vybarach u susiedziaŭ minski analityk Andrej Fiodaraŭ. — U Janukoviča imidž pramaskoŭskaha palityka.
Biełaruskaje kiraŭnictva, treba dumać, pabojvajecca, što apyniecca ŭ cieni. Dla Maskvy Ukraina biezumoŭna važniejšaja za Biełaruś».
Inšaja reč, dadaje Fiodaraŭ, što praź niejki čas u adnosinach Rasii z Ukrainaj usio stanie na svaje miescy, bo nasamreč Janukovič — praŭkrainski palityk. Bolš za toje, jon kroŭna zacikaŭleny aharodžvać svaich siabroŭ ź biźniesu ad ekspansii z uschodu, havoryć ekśpiert.
Jon prahnazuje: u lubym vypadku Minsk budzie zmušany ratyfikavać padviešanuju jašče ŭ minułym stahodździ damovu pra miažu z Ukrainaj. Hety «visiak» elemientarna tarmozić ekanamičnuju supracu. I naohuł, u vypadku pieramohi Janukoviča dačynieńni pa linii Kijeŭ — Minsk stanuć bolej prahmatyčnymi.
U adroźnieńnie ad Juščanki, novy prezident nie budzie prybiracca ŭ tohu miedyjatara pamiž aŭtarytarnaj biełaruskaj uładaj i demakratyčnaj Jeŭropaj. Na čas zacichnuć, mabyć, i enierhietyčnyja hulni, raźličanyja najpierš na toje, kab cisnuć na psichiku Maskvie: voś my zaraz zapuścim trubu Adesa — Brody ŭ aviersnym režymie i da t.p.
Choć šukać alternatyvy rasijskim enierhanośbitam usio roŭna daviadziecca i Minsku, i Kijevu. I heta abjektyŭna lepš rabić u źviazcy — jak pamiž saboj, tak i ź Jeŭraźviazam.
Nu, a z Brusielem biełaruskaja ŭłada ciapier i tak razmaŭlaje biez pasiarednikaŭ. I pry ŭsioj niepadatlivaści naŭrad ci zachoča stračvać hety kozyr. Zachodni tył patrebny dziela taho, kab jamčej upiracca roham pierad Maskvoj.
Što da nibyta parazy demakratyi va Ukrainie, to i hetaja vysnova paviarchoŭnaja. Jak ni paradaksalna, ale hetyja vybary pakazvajuć, što
demakratyčnaja sistema strymak dy i procivahaŭ u našych paŭdniovych susiedziaŭ umacavałasia.
Tak, tam šmat brudu i karupcyi, saŭkovaja spadčyna ŭčepista trymaje ŭ pałonie i elity, i elektarat. Ale ŭžo stała dadzienaściu palityčnaja kankurencyja. Tam vyšejšy ŭzrovień svabody presy. Tam ułada — pry lubych piersanalijach — u značna bolšaj stupieni, čym u nas, zmušana ličycca z nastrojami ŭ hramadstvie. Asabliva z ulikam taho razłomu ŭ krainie — praktyčna napałam, jaki adlustravali hetyja vybary. Pry takim raskładzie abviaščać apanientaŭ «admarozkami», ładzić usialakija viendety vielmi niebiaśpiečna.
Darečy, mnohija ekśpierty miarkujuć, što niebiaśpieka pravadyrstva była b značna macniejšaja, kali b apynułasia pry styrnie termajadziernaja Julija Cimašenka.
«Dobraja navina — nie pieramahła Cimašenka, drennaja navina — pieramoh Janukovič»,
— zmročna pažartavaŭ na radyjo «Svaboda» publicyst Anatol Strelany.
Krainu jašče budzie lichamanić. Novamu prezidentu praročać prablemy ź lehitymnaściu. Demakratyja ŭvohule kłapotnaja sprava. «Heta pytańnie kaštoŭnaściaŭ, — havoryć biełaruski palitołah Valer Karbalevič. — Dla kahości najvažniejšy paradak lubym koštam, dla inšaha najvažniejšaj jość dastatkovaja stupień svabody. Demakratyja — heta nie vybar idealnaha kiraŭnika, a chutčej mahčymaść źmianić taho, chto nie padabajecca».
U Biełarusi praces elektaralnaj ratacyi kiroŭnych elit zabłakavany voś užo druhoje dziesiacihodździe. Možna kivać na vysoki rejtynh niaźmiennaha prezidenta. Ale ŭ krainie vypalenaha palityčnaha pola ŭsie rejtynhi vielmi ŭmoŭnyja. Ich sens stračvajecca. Nu jak možna razvažać, naprykład, pra rejtynh Stalina ci Brežnieva? Narod u pryncypie nie viedaje alternatyvy. Narod ličyć vybary vyklučna dekaratyŭnaj, cyrymanijalnaj rečču: nu schadziŭ na ŭčastak piva papić…
Va Ukrainie baraćba idzie ŭ reale. Voś i ciapier pra pieramohu Janukoviča my razvažajem tolki hipatetyčna. Napeŭna pačnucca sprečki.
Ale ŭ lubym vypadku niekalki niezaležnych ekzit‑połaŭ (za što ŭ nas dajuć pa hałavie) — jak renthien, što praśviečvaje padlik hałasoŭ.
Tut tuzinam pracentaŭ naleva‑naprava nie pakidaješsia.
Doŭhi čas fiškaj biełaruskaj ułady była sytaja stabilnaść. Ale mif pasypaŭsia, jak tolki Rasija prykruciła kranik. I zaraz usio jaśniej, što stahnacyja budzie doŭha i pakutliva vyłazić bokam. Nas abhoniać susiedzi, jakija ŭžo pieražyvuć da taho času ekanamičnuju i palityčnuju łomku.
