Uklučeńnie Minska ŭ śpis suśvietnaha turne Rammstein stała bieź pierabolšvańnia padziejaj hodu ŭ muzykalnym žyćci krainy. I, jak i kožnaja hrandyjoznaja padzieja, jana nie abyšłasia biez skandałaŭ.
U pačatku lutaha ź lohkaj ruki adnaho z ŽŽ karystalnikaŭ u Bajnecie źjaviłasia infarmacyja, što hrupa piensijanieraŭ napisała list u Minharvykankam z patrabavańniem admianić kancert u suviazi z tym, što «riešienije o prieviedienii koncierta niesvojevriemienno i oskorbitielno dla pamiati zaŝitnikov našiej Rodiny». Pierš čym błohier pryznaŭsia, što pažartavaŭ, «navinu» pieradrukavali nie tolki intrenet-resursy, ale i drukavanyja vydańni. A voś patrabavańnie staršyni Hramadskaj rady pa maralnaści Mikałaja Čarhinca zładzić papiaredni prahlad prahramy, jakuju «Rammstein» pakaža biełaruskaj publicy 7 sakavika, choć i padobnaje na kiepski žart, było ahučanaje 22 lutaha z usioj sur'znaściu. «Što buduć rabić hetyja niamieckija chłopcy, vystupajučy na Minsk-Arenie, jakaja źjaŭlajecca adnym z novych simvałaŭ sučasnaj Biełarusi i jakoj hanarycca ŭsia kraina? I jak heta ŭsio suadnosicca sa śpiecyfikaj histaryčnaha momantu — 65-hodździe Vialikaj Pieramohi, Vialiki Post i, narešcie, śviata 8 Sakavika», — havorycca ŭ zajavie. Čarhiniec nastojvaje na tym, kab z kancertnaj prahramaj papiarednie aznajomilisia ministr kultury i čalcy rady. Inakš «u biełaruskaj stalicy nie paźbiehnuć usplosku zhvałtavańniaŭ i žorstkaści». Kłopat hienierała pra vieteranaŭ i ideały Pieramohi byŭ by całkam zrazumieły, kali b nie niekalki «ale».
Sproby sarvać kancert hurta, matyvujučy heta jaho amaralnaściu i prykryvajučysia pry hetym, jak ščytom, źmiašanymi ŭ kuču savieckimi śviatami i chryścijanskimi tradycyjami, vyhladajuć nie prosta absurdnymi, ale i niaščyrymi.Usim viadoma, u što pieratvarajecca štohadovaje śviatkavańnie 9 maja pa ŭsioj krainie, jak tolki aficyjnaja častka pieraciakaje ŭ nieaficyjnuju. A pra vieteranaŭ u nas zhadvajuć raz na hod — akurat u Dzień Pieramohi. Možna zrazumieć kłopat staršyni rady pa maralnaści, zvažajučy na sapraŭdnuju skandalnaść i hurtu a jahonaha novaha albomu, zabaronienaha da volnaha prodažu na radzimie muzykaŭ.
Ale čamu ŭ takim razie na minskich scenach biez usialakich papiarednich prahladaŭ vystupajuć rasijskija «piatlury», «butyrki» i «trafimy»? Ci turemnaja liryka ŭ mienšaj miery niasie škodu takoj krochkaj jašče samaśviadomaści biełarusaŭ?I, narešcie, słovy pra amaralnaść nie vielmi pierakanaŭča hučać z vusnaŭ aŭtara ramana «Tajna Avalnaha kabinieta», poŭnaha intymnych padrabiaznaściaŭ z žyćcia prezydenta ZŠA Džona Makoŭli.
