Aŭtar «Vasilija Ciorkina», rasijski piśmieńnik Alaksandr Tvardoŭski nijakaha dačynieńnia da śpiektakla «Mahičnaje lusterka pana Tvardoŭskaha» nie maje. 25 maja na scenie Kupałaŭskaha Haradzienski teatr lalek pakaža śpiektakl pavodle pjesy Siarhieja Kavalova, dzie hutarka pojdzie pra adzin z samych mistyčny vobrazaŭ biełaruskaj historyi (ci chutčej kultury), pra čarnaknižnika, majstra śpirytyčnych sieansaŭ, pana Tvardoŭskaha. Chacia hałoŭny hieroj usio ž nie jon, a Barbara Radzivił, fihura ŭ našaj historyi nie mienš zahadkavaja.
Barbara Radzivił viadomaja ŭ biełarusaŭ, jak Čornaja Panna, što paśla svajoj śmierci vandruje načami pa niaśvižskim zamku. Da kštałtavańnia vobrazu Barbary prykłaŭsia nie tolki narodny falkłor: nie adno pakaleńnie biełaruskich, litoŭskich i polskich piśmieńnikaŭ bralisia za vobraz karalevy — zhadajem chacia by Michała Vitkoŭskaha ź jaho skandalnym ramanam «Barbara Radzivił ź Javožna-Ščakovej», skulptaraŭ ( madernovy pomnik karalevie ŭ staroj Vilni, a taksama kiniematahrafistaŭ — stužka «Sałodki jad kachańnia», źniataha ŭ Mirskim zamku ź Viktaram Šałkievičam u roli Žyhimonta II Aŭhusta. U dadatak pryniata ličyć, što šanavany ŭ chryścijan abraz Maci Božaj Vostrabramskaj pa zahadzie Žyhimonta nabyŭ rysy mienavita pamierłaj karalevy.
Kłasičnaja viersija lehiendy kaža, što paśla śmierci karalevy Barbary, «lubaj Basi», kab suciešyć muža, karala Žyhimonta II Aŭhusta, da truny byŭ zaprošany znakamity čarnaknižnik pan Tvardoŭski. Pry dapamozie svajho čaroŭnaha lustra čaraŭnik vyklikaŭ pryvid pamierłaj. Ale Žyhimont, zharajučy ad lubovi da pamierłaj i zabyŭšysia na zabaronu, dakranuŭsia rukoj da pryvidu, i toj źnik, pakidajučy zasmučanaha karala naviek.
Ale ŭ śpiektakli Aleha Žuhždy «Mahičnaje lusterka pana Tvardoŭskaha» pavodle pjesy Siarhieja Kavalova — niezvyčajnaja traktoŭka lehiendy. U śpiektakli Pan Tvardoŭski — chutčej «častka siły toj lichoj, žyćcio ŭtvarajecca ź jakoj»: jašče pry žyćci pan Tvardoŭski śviadoma pakazvaje Barbary mahičnaje lusterka, dzie adbivajecca jaje dalejšy los, dajučy hetkim čynam Barbary vybrać: ščaślivaja staraść abo śmiercianosnaje kachańnie. U dadatak dziejańnie pjesy adbyvajecca nie ŭ la božaj paścieli Barbary ŭ Krakavie, a ŭ prydarožnaj lićvinskaj karčmie. I nie tolki ŭ ChVI ct., ale i ŭ zusim inšyja časy: azdobiać śpiektakl radki z paemy paetki Maryi Martysievič «Internet-dziońnik Barbary Radzivił». U hetaj paemie Barbara dzielicca z čytačom svaim intymnymi pamknieńniami, dy vykazvajecca sučasnaj movaj na sučasnyja temy.
Pavodle infarmacyi, jakaja trapiła ŭ redakcyju, na šykoŭny śpiektakl, dzie lalki začaroŭvajuć bahaćciem reniesansnych strojaŭ, i dzie napoŭnicu vykarystana spałučeńnie videa i kampjutarnaj hrafiki, kvitki nie raskuplalisia: ludzi dumajuć, što śpiektakl budzie na vajennuju tematyku pavodle kłasika savieckaj litaratury. Tamu paŭtorym, «Mahičnaje lusterka pana Tvardoŭskaha» — heta historyja pra viečnaje kachańnie Barbary Radzivił i vialikaha kniazia litoŭskaha Žyhimonta Aŭhusta, čornuju zajzdraść i mahičnaje lustra čarnaknižnika pana Tvardoŭskaha. Nie prapuścicie! Pačatak a 20.
«Mahičnaje lusterka pana Tvardoŭskaha» — śpiektakl, jaki biare ŭdzieł u Mižnarodnym festyvali teatraŭ lalek, jaki adkryŭsia 24 maja ŭ Minsku. Lalečny fest praciahniecca da 30 maja, a ŭ im voźmuć udzieł kalektyvy ź Bielhii, Łatvii, Polščy, Rasii, Słavienii, Ukrainy, Estonii. Akramia taho, na fiestyvali minski hladač maje mahčymaść paznajomicca z apošnimi pracami ŭsich lalečnych teatraŭ Biełarusi.
