«NN» sto hadoŭ z vami 1

Hetymi dniami byŭ u redakcyi «NN» cikavy vandroŭnik, katory vyjechaŭ na motacykletcy (mašynie-samakatcy) z Adesy i manicca abjechać kruhom usiu Rasieju. Dahetul pabyvaŭ jon u 40 vialikich haradach. Heta małady chłopiec, hadoŭ 19, ukrainiec, rodam z Chiersonskaj hubierni.

«NN». № 37. 1910.

Vosieńskija hrafici

U Miensku la biblijateki imia Puškina naziraju takuju karcinu. Na ścienach biblijateki šmat dzie napisana: «BIEŁARUŚ — HETA ŚVIATOJE» i «SVABODA abo ŚMIERĆ». Dama administracyjnaha vyhladu ŭ pryčoscy (mo dyrektarka biblijateki?) klanie pisaraŭ słovami «Nu, skolko možno pisať! Idioty kakije-to! Skoty!». Jana kantraluje mužyka ŭ marynaračcy, jaki sprytna vodzić pendźlem pa litarach (zamaloŭvaje ich, ale tak, kab farby razychodziłasia minimum, ad čaho litary pavialičvajucca ŭ pamierach, ale, u pryncypie, nie prapadajuć) i daje svoj kamientar paśla kožnaj repliki načalnicy. Vyhladaje prykładna tak:

Načalnica: Skolko možno pisať! Pišut i pišut!

Mužyk (vodziačy pendźlem, zadavolena): Stiena očień poristaja.

Načalnica: Idioty!

Mužyk (abmakvajučy pendzal u šeruju farbu): Kraski mnoho uchodit, očień mnoho!

Načalnica: Skoty!

Mužyk (zusim radasna): Poristaja stiena, bolšoj raschod kraski, vpityvajet!

I ŭ ranišnich vadzicielaŭ, i ŭ praletaraŭ, i ŭ čynoŭnikaŭ roznaha ranhu, i navat u pieršakłaśnikaŭ pry druhim pohladzie na mietrovyja litary adnolkavaja dumka: «Ci ž chacia b nie złavili ich!»

Vosieńskija hrafici, parol i znak taho, što svaje pobač.

Znak taho, što maładyja zastajucca maładymi.

«NN». № 38. 2000.

0

0

0

0

0

0