U prakat vychodzić film Antonia Nachara «Ja taksama» (Yo, También) — hłybokaja historyja pra taki kutok hramadskaj padśviadomaści, kudy my ličym za lepšaje nie zazirać.
Ušto składajecca ź śpirtnoha, vypadkovych suviaziaŭ i inšych vabnotaŭ samotnaha žyćcia. Znajomicca i adrazu ž ulublajecca. Pravilny Daniel, jakomu ŭsio dajecca nie adrazu, i niapravilnaja Łaura, jakaja hetaje «ŭsio» hatovaja pasłać daloka. Simbijoz hetych dvuch piersanažaŭ jak bač skončycca34-hadovaha Daniela 47 chramasom. To bok u jaho sindrom Daŭna, a aproč hetaha abajańnie, intelihientnaść, pačućcio humaru, adukacyja, chobi i rabota. U ofisie jon znajomicca z46-chramasomnaj dziaŭčynaj, u jakoj, adpaviedna, hetaha sindromu niama, zatoje jość sindrom «buntu na karabli»,
Hetaje štości pryniata nazyvać abjektyŭnaj rečaisnaściu.
U rečaisnaści, što pačałasia słovami «jaki miiiły», pryniaŭšy čałavieka ź sindromam Daŭna za padletka, davoli składana ŭbačyć u kiemlivym Daniele mužčynu. Siabra, anioła, tavaryša, brata — heta kali łaska. A mužčynu — heta vam nie hrošy ŭ dabračynny fond addavać.Na Zachadzie pa reabilitacyi «asablivych» ludziej, budź to ludzi z ZPR (zatrymka psichičnaha raźvićcia) ci to aŭtysty, užo daŭno prajechaŭ miedyjatank. Halivudskija ciažkavahaviki nakštałt «Foresta Hampa» i «Čałavieka daždžu», rossypy fiestyvalnych filmaŭ, abmierkavańnie ŭ miedyjach, dabračynnaść pieratvaryli luboje adchileńnie ad zyčlivaj uśmieški ŭ tabu. Śpiecyjalnyja kursy — tak, rabota — tak, kłopat — kaniečnie, hrošy — nie pytańnie. Inšaja sprava, kali viadziecca nie pra ŭbudoŭvańnie ŭ sistemu hramadstva «asablivych» ludziej, a pra ich niepasredny ŭdzieł u realnym žyćci.
Zasłuha Antonia Nachara ŭ tym, što jon źmiaściŭ temu niestandartnych ludziej u taki kutok hramadskaj padśviadomaści, kudy my ličym za lepšaje nie zazirać.
Ułasna tudy, dzie farmujucca čałaviečyja Normy. Režysior robić Daniela padkreślena zvyčajnym: instytut, rabota, basiejn, trenažory, futboł ź siabrami na vychodnych.
jakaja kožny raz sprabuje dapamahčy svajmu «asablivamu» siabru.Daŭn-Daniel nie žadaje być asablivym — hienieravać dziesiaciskładovyja ličby albo hienijalna hrać na fartepijana, jon choča być narmalnym — znajści dziaŭčynu i stvaryć siamju. «Dy ja sam zaviazvaju sabie šnurki z 10 hadoŭ», — kaža hałoŭny hieroj svajoj kachanaj,
Pa sutnaści, režysior dalikatna namiakaje, što vyšejšaja forma ciarpimaści — dapuścić ich u śviet Normy, zrazumieć jak Normu — zastajecca navat dla takoha prasunutaha hramadstva niedasiažnaj.
U hetym płanie
«Ja taksama» prychodzić da taho ssoŭvańnia akcentaŭ, da jakoha ŭžo pryjšli prablemnyja filmy pra homasieksualistaŭ. Što homasieksualist moža być paetam, muzykam i mastakom — hramadstva ŭžo vyvučyła, a ci moža jon być baćkam — jašče sumniajecca.
Prapracavaŭšy temu «asablivaści», kiniematahrafisty pačali raspracoŭvać temu «narmalnaści», i voś u hetych drymučych krajach da siońniašnich časoŭ možna sustreć istotaŭ z tryma hałovami i latajučych vielikanaŭ čałaviečaj nieafobii. Tamu što kansiervatyzm na samym pobytavym uzroŭni, prypudrany dabračynnaściu, užo dazvalaje nie tykać u «asablivaha» čałavieka palcam, ale jašče nie dazvalaje nie advodzić ad jaho vačej.
