Пытанне гуманнасці і перасцярогі: усыпляць сабаку хворай на Эболу ці пачакаць.
Улады вырашылі, што жывёлу трэба ліквідаваць, каб зменшыць рызыку пераносу інфекцыі. У прынцыпе, сабака мог заразіцца, і інфекцыя можа перадавацца ад яго людзям. Хоць пацверджанняў таго, што Эбола перадаецца праз сабак, на сёння няма.
Абаронцы жывёлаў патрабавалі, каб да сабакі была ўжытая «прэзумпцыя незаражанасці» і, пакуль няма сімптомаў хваробы, яго пакінулі ў жывых.
Медсястра Тэрэса Рамэра заразілася Эболай, калі глядзела хворага святара, якога даставілі на радзіму са Сьера-Леонэ, дзе ён працаваў у бальніцы.
25 верасня ён памёр, 30 верасня Тэрэса захварэла.
Для Еўропы то быў шок. Дактары меркавалі, што строгая сістэма гігіены засцерагае медперсанал ад заражэння. Дактары і санітары працавалі ў спецыяльных камбінезонах. Тым не менш, заражэнне адбылося.
Хаўер Лімон, муж Тэрэсы, змешчаны ў каранцін. Дзяцей у пары няма, затое быў 12-гадовы сабака-дварняга па мянушцы Экскалібур. Перад ад'ездам у шпіталь муж пакінуў яму еміны і вады.
Закон ніяк не абумоўлівае, што рабіць з жывёламі ў такім выпадку. Але Эбола — гэта чума нашага часу, смяротна небяспечная хвароба, адў якой палова хворых памірае ў страшных пакутах. Таму санітарныя ўлады Іспаніі вырашылі перастрахавацца. Суд падтрымаў іх рашэнне.
Але перад шматпавярховікам, дзе жыла пара, на заклік спадара Лімона сабраўся невялікі натоўп актывістаў руху за абарону правоў жывёлы.
У аўторак яны не дапусцілі гіцляў у будынак. У сераду дарогу праз 50 сядзячых актывістаў расчысціла паліцыя.
«Ён жывы!» — закрычалі людзі, калі праз пэўны час сабака выйшаў на тэрасу кватэры.
Аднак праз пару гадзіну ад будынку ад'ехаў бус санслужбы. Людзі пачалі скандаваць «Забойцы!» «Assassin! Assassin!»
Актывісты скарысталі сітуацыю з сабакам, каб абрынуць лавіну крытыку на палітычны клас краіны.
Мясцовыя ўлады абвесцілі, што сабаку ўсыпілі, забілі, а пасля труп будзе спалены. Што было б, калі б інфекцыя ад яго перадалася людзям, дзецям, пытаюцца яны?
