Заміж святла – выцвіласьць шкла,
замест агню – дым.
У сетцы календара выкрасліць дзень.
Чорнае сонца згарае датла,
дзень дагарае з ім.
На расплаўлены горад падае цень.
Прыспеў.
Перамен! – прагнуць сэрцы здаўна.
Перамен! – просяць вочы святла.
Ў нашым рогаце, ў нашых слязах і ў пульсацыі вен…
Перамен! Чакай перамен.
Электрычнасць і ўночы працягвае дзень,
і з запалкамі зноў заняпад,
але ў кухні сіняй каронай гарыць газ.
Цыгарэты ў руцэ,
чай на стале –
дужа просты расклад.
І больш нічога не трэба – ўсё знаходзіцца ў нас.
Прыспеў.
Зоркім вокам ніхто не пахваліцца з нас
і умелымі рухамі рук.
Нам няе трэба таго, каб адно аднаго паважаць.
Цыгарэты ў руцэ,
чай на стале.
Кола замкнулася тут.
І вось нам становіцца страшна нешта змяняць.
Прыспеў.
Перамен! – прагнуць сэрцы здаўна.
Перамен! – просяць вочы святла.
Ў нашым рогаце, ў нашых слязах і ў пульсацыі вен
Перамен! Чакай перамен.
Пе-ра-мен! Прага да перамен.
