Śmierć niezaŭvažna isnuje pobač z nami. Jana chodzić u ludckim natoŭpie i vybiraje sabie achviaru. I čamuści achviaraj stanoviacca najpierš hodnyja i hožyja ludzi.
Učora adbyłosia pachavańnie narodnaha paeta Respubliki Biełaruś Ryhora Baradulina. Jon zusim niadaŭna adznačyŭ svajo siamidziesiacidzieviacihodździe, ale, na žal, jaho žyćciu nie było nakanavana praciahvacca dalej. U Čyrvonym kaściole adbyłosia raźvitańnie z paetam, niekalki tysiač biełarusaŭ pryjšli ŭšanavać pamiać Ryhora Ivanaviča. Siarod tych, chto pryjšoŭ raźvitacca z vybitnym synom Baćkaŭščyny prysutničali i palityki, i dziejačy kultury, i prostyja ludzi roznych pakaleńniaŭ. Z kožnaj chvilinaj kolkaść kvietak pierad trunoj usio pavialičvałasia i pavialičvałasia. A ludzi ŭsio nieśli i nieśli hety znak pavahi.
U toj momant, kali trunu vynieśli z kaścioła i Uładzimir Niaklajeŭ pramaŭlaŭ słovy pavahi da dziadźki Ryhora, nad natoŭpam uźniaŭsia bieł-čyrvona-bieły ściah. Samotny, samarobny bieł-čyrvona-bieły ściah, jaki trymaŭ u rukach stały čałaviek.
I truna, ź jakoj taksama vyhladaje jašče adzin ściah. I ŭsio. U hety momant śviadomaść adpraŭlajecca na adzinaccać hadoŭ raniej. Na jašče adno pachavańnie. Pachavańnie siabra Ryhora Baradulina – Vasila Bykava.
Voś jak pra heta pisaŭ Valer Kalinoŭski: «Z Vasilom Bykavym raźvitalisia dziasiatki tysiač hramadzianaŭ Biełarusi, piśmieńnickija delehacyi z Rasiei, Ukrainy, Litvy, Polščy, maładyja i staryja, viadomyja i zvyčajnyja ludzi, deputaty i pradstaŭniki apazicyi.
Ludskaja raka išła za trunoj narodnaha piśmieńnika pa praśpiekcie Franciška Skaryny ŭ Miensku, spynialisia mašyny, ludzi nieśli bieźlič kvietak: ruž, hvaździkoŭ, vasilkoŭ, bieźlič viankoŭ ad kalehaŭ, siabroŭ, roznych arhanizacyjaŭ, u tym liku ad Rady BNR.
Heta byŭ, badaj, adziny vypadak, kali milicyja nie chapała ludziej za bieł-čyrvona-biełyja ściahi, jakich byli dziasiatki. Adnak mienavita hetyja ściahi nie dazvolili pracavać dziaržaŭnaj kamisii ŭ spravie pachavańnia Vasila Bykava. Syn Bykava Siarhiej nakryŭ cieła baćki vialikim nacyjanalnym ściaham. Rodnyja ž, pierš za ŭsio žonka niabožčyka, admovilisia ad prapanavanaha dziaržaŭnaj kamisijaj čyrvona-zialonaha dziaržaŭnaha ściaha»
Čamu ž zaraz, na pachavańni Baradulina, byli tysiačy, a nie dziasiatki tysiač ludziej? Čamu nad natoŭpam łunaŭ tolki adzin ściah,a nie dziasiatki?
I Bykaŭ i Baradulin byli dziejačami Biełaruskaha narodnaha frontu «Adradžeńnie», a paźniej siabrami partyi BNF. Abodva jany źjaŭlalisia vybitnymi litaratarami i majstrami słova. Čamu ž tak pa-roznamu adbylisia raźvitańni ź imi?
Pryjšła novaja epocha, jakaja zamianiła saboj naiŭna-ramantyčnyja dzievianostyja, kali ludzi jašče źbiralisia na mitynhi, kab vykazać mierkavańnie, jakoje supiarečyła dumkam ułady. Niaŭžo mova, litaratura, nacyjanalnyja simvały devalviravalisia razam z našaj valutaj?
Huki dudy naviejvali sumnyja dumki. Samotna łunaŭ nad natoŭpam ściah.
Takoje adčuvańnie, što heta była imša nie pa čałavieku, a pa eposie, jakaja niezvarotna sychodzić u niebyćcio.
