U Taćciany Hacury čaćviora dziaciej. Troje ŭžo vučacca ŭ biełaruskamoŭnaj himnazii.
«Mnie časam pišuć maładyja žančyny, jakija ŭ adčai ci prosta stamilisia. Jany pytajucca parady, jak być z mužam, jaki zahulaŭ, dzie ŭziać siłaŭ nie pakinuć karjeru, kali ŭsio valicca, ci jak spałučyć maleńkich dziaciej dy pracu i tak dalej.
Jany hladziać na mianie — raźviedzienuju, jakaja vyjšła druhi raz zamuž z traimi dziećmi, jakaja naradziła čaćviortaha, jakaja pracuje na svaju ambicyjnuju ideju, jakaja buduje dom i stroić Minharvykankam, jakaja arhanizavała ŭsich dziaciej u lubimuju spravu, jakaja pazityŭna nastrojenaja. Jany taksama tak chočuć, ale dumajuć, što nie mohuć. Ja im uvieś čas kažu, što mohuć! — piša 33-hadovaja Taćciana Hacura-Javorskaja. — I amal zaŭsiody razumieju ich pačućci. Ale z usich strachaŭ samy mnie niezrazumieły — heta strach ŭzrostu.
«Z usich strachaŭ samy mnie niezrazumieły — heta strach ŭzrostu».
«Mnie ŭžo 35, mnie amal 40, mnie 30, i ja ničoha nie dasiahnuła». Bliiiiiin! Niaŭžo vy dumajecie, što ŭ 50 kachańniem nie zajmajucca?
Taćciana znajšła svajo kachańnie, choć inšyja z tryma dziećmi bajacca navat rypacca.
Ci vy źbirajeciesia pamierci ŭ 45? U 30 hadoŭ u nas jašče minimum 30 hadoŭ aktyŭnaha žyvoha žyćcia i, u adroźnieńnie ad pieršaj tryccatki, nam nie treba za hety čas spačatku vyraści, stać paŭnaletnim, narabić pamyłak, vypravić ich. Kolki z papiaredniaj tryccatki my byli sami sabie haspadarami i rasparadžalisia saboj? Maksimum 10 hadoŭ, i heta ŭ try razy mienš, čym my majem u zapasie. U nas napieradzie 30 hadoŭ, kali my ŭžo viedajem, što nam treba ci chacia b viedajem, što dakładna nie treba i na heta taksama nie treba marnavać svoj čas. Voś nikoli mianie nie pałochaŭ moj uzrost.
Mnie ŭ hetym hodzie 34. Moža ŭ 40 jašče naradžu. A ŭ 50 uzdymusia na Evierest. A ŭ 60 pacisnu ruku prezidentu Złučanych Štataŭ.
Žyvicie! Bo ŭ 50 budziecie ŭspaminać, jak było ŭ 30.
Taćciana razam ź dziećmi šmat padarožničaje.
