Nie ścichajuć dyskusii, spravakavanyja artykułam spadara Cyhankova «Łukašenka jak nieabsalutnaje zło». Heta byŭ hołas palityčnaha analityka i publicysta, ale varta tut adznačyć, što navat u śfiery ŭłasna apazicyjnaj palityki byli sproby «deabsalutyzacyi» Łukašenki jak hałoŭnaj biady. Spadar Milinkievič i ŭ 2007, i ŭ 2013 h. parušaŭ apazicyjnuju dyscyplinu, kali prapanavaŭ jeŭrapiejcam bolš hnutki padychod da mietadu sankcyj i naŭprost ci ŭskosna nahadvaŭ biełaruskamu hramadstvu, što režym Łukašenki — usio ž nie najhoršaje, što možna pryśnić ab Biełarusi.
Spadar Cyhankoŭ źviarnuŭ uvahu pieradusim na imidžavyja zdabytki Łukašenki ŭ chodzie rasiejska-ŭkrainskaha kanfliktu, prykmieciŭšy, što «ŭnutry» ničoha asabliva nie pamianiałasia. Zbolšaha zhodzien. Zrešty, adznačyć tut varta, što Łukašenka — heta častka peŭnaj sistemy, abo, jak skazali b sacyjołahi tradycyi Fuko, «dyskursu», jaki ŭ značnaj stupieni žyvie svaim žyćciom, maje svaju łohiku, jakoj sam Łukašenka pavinien u peŭnaj miery padparadkoŭvacca. Tamu naiŭnym było b spadziavacca niejkich hłybokich źmienaŭ u palitycy Łukašenki da toj pary, pakul jahonaja sistema nie zaznaje kardynalnych patrasieńniaŭ.
Tym nie mienš, niekatoryja mikra-zruchi va ŭładnym dyskursie dajuć ab sabie znać. Badaj upieršyniu majem dačynieńnie ź niečym, što možna nazvać idejnym kanfliktam pamiž Łukašenkam i Pucinym (raniejšyja sutyčki byli vyklučna na ekanamičnaj hlebie abo drobnyja piersanalnyja animozii). Łukašenka jak minimum try razy publična źvinavaciŭ Rasieju ŭ parušeńni mižnarodnaha prava; aproč taho, padčas intervju Euronews jon vykryŭ zahannaść hałoŭnaj arhumientacyjnaj linii rasiejskaj prapahandy, što Krym byŭ kaliści «naš», značyć, ciapier taksama pavinien być «naš». Łukašenka, jaki raniej słaviŭsia svaimi lapami ŭ halinie historyi, zaraz nadzvyčaj trapna zaŭvažyŭ, što adpaviedna kramloŭskaj łohicy možna patrabavać viartańnia da časoŭ chana Batyja abo damahacca viartańnia Biełarusi pskoŭskich i smalenskich ziemlaŭ.
Palemika z Kramlom jašče bolš jaskrava prajaviłasia na staronkach prezidenckaj haziety «Biełaruś siehodnia». Hałoŭny redaktar Pavieł Jakubovič dzieś paŭtara miesiaca tamu apublikavaŭ dosyć źjedlivuju krytyku pohladaŭ Alaksandra Duhina (kališniaha aŭtara hetaj ža haziety). Važna tut toje, što heta była palemika nie z Duhinym jak pryvatnaj asobaj, a z Duhinym jak «čałaviekam Kramla», jak «nieaficyjnym vyražalnikam» pohladaŭ kramloŭskaha režymu.
Jasna, što nazvanyja vyšej simptomy nie pradviaščajuć nijakich kardynalnych źmienaŭ u palitycy režymu. Adnak madyfikacyja akcentaŭ u aficyjnym dyskursie tut vartaja ŭvahi.
Paśla taho, jaki Rasieja vierałomna akupiravała Krym, a zatym kryvioj achryściła uschod Ukrainy, pytańnie pra «deabsalutyzacyju» Łukašenki jak «zła» pierastaje być pytańniem pra «hnutkaść» ci «žorstkaść», a stanovicca pytańniem pra toje, ci nie varta — u situacyi adsutnaści lepšaj alternatyvy — razhladać jaho jak patencyjnaha kaalicyjanta ŭ abaronie niezaležnaści Biełarusi.
