Śpiavak Alaksiej Lebiadzinski, viadomy pad psieŭdanimam Prafiesar Lebiadzinski, pakinuŭ Rasiju. Muzyka adznačyŭ, što jamu daviałosia pajści na taki krok paśla taho, jak jon staŭ krytykavać rasijskija ŭłady.
Pa słovach vykanaŭcy, jon źjechaŭ u ZŠA, dzie źbirajecca zastacca, pakul na radzimie nie źmienicca ŭłada. Lebiadzinski vybačyŭsia za toje, što padtrymlivaŭ Uładzimira Pucina ŭ 2000 hodzie, adznačyŭšy, što paśla taho, jak jaho mierkavańnie źmianiłasia, jon faktyčna zastaŭsia biez pracy.
«Raz ja nie patrebny svajoj krainie, ja ŭpadabaju ŭsio-taki zrabić što-niebudź karysnaje dla svajoj krainy, znachodziačysia nie ŭ svajoj krainie. Bo, znachodziačysia tam, ja, chutčej za ŭsio, ničoha zrabić nie mahu, akramia jak papoŭnić šerah tych, chto całkam biessensoŭna siadziać pa padstaŭnych spravach», — zajaviŭ muzyka.
Pry hetym jon ličyć, što «Rasii abaviazkova patrebien pravadyr». «Rasija — takaja dziaržava, jakoje zusim nie hatova da parłamienckaha kiravańnia. Na vialiki žal, heta tak», — udakładniŭ śpiavak.
U ZŠA Lebiadzinski maje namier zaniacca spravaj hramadska-aśvietnickaha: arhanizavać internet-kanał, kab raspaviadać śvietu, što «ŭ Rasii jość i narmalnyja ludzi, choć jany i znachodziacca ŭ mienšaści».
Prafiesar Lebiadzinski atrymaŭ viadomaść u siaredzinie 1990-ch hadoŭ dziakujučy takim pieśniam, jak «Ja ubju tiebia, łodočnik», «Dočie», «Tam vdali u mietro».
