Viadomy rasijski vykanaŭca-dysident Vasia Abłomaŭ prezientavaŭ svaju novuju pieśniu — zvarot-list da Santa-Kłaŭsa.
Sieriebritsia iniej na tierrasie. V domie zapach jełki i žratvy.
Zdravstvuj, Santa, pišiet malčik Vasia iz bolšoho horoda Moskvy.
Zdieś u nas nie chołodno, nie žarko, mišura śvisajet s fonariej.
Očień nie chvatajet nam podarka! Santa, priniesi jeho skoriej!
Hovoriat, ty dobryj i tołkovyj, nievozmožnych prośb dla Santy niet.
Podari nam vsiem chorošij, novyj, nastojaŝij śviežij intierniet!
Očień prosim — ja, siestra i mama, babuška, otiec i vsia strana.
Čtoby bieź cienzury i biez spama! Čtoby biez nakrutok i hovna!
V socsietiach, po forumam i doskam, i v «Živoj žurnał», i na «Fiejsbuk»
priniesi ludiej s normalnym mozhom. Nu jeŝie chotia by sotniu štuk!
I koniečno, očień prosim vsie my, ot piensionierov do dietiej:
podari nam vsiem druhije tiemy dla hazietnych našich novostiej.
Nie dari ihrušiek i siervizy, nie dari otkrytok i konfiet.
Podari nam novyj tielevizor — staryj nam pokazyvajet bried.
Nam nie nužno śliškom dorohoje, hłavnoje — čtob było v unison.
Podari nam radio druhoje, čtoby vmiesto «Radio Šanson».
Dobryj Santa, budiem očień rady, jeśli ty effiektno iz mieška
vytaŝiš nam śviežich źviezd estrady vmiesto tiech, čto śvietiat nam poka.
Canta, ludi prosiat po starinkie jerundu, no ty nie słušaj ich.
Nie dari nam novyje mašinki — podari voditielej druhich!
Ponimaju, trudno s etoj nošiej, no prošu na vsiakij słučaj vpried́:
priniesi policii chorošiej. Choť niemnožko! Prosto posmotrieť!
Santa, ja lublu pod boj kurantov vidieť mnoho raznych novych lic,
tolko daj nam tiubik ot mihrantov, čtoby im pomazať vdol hranic.
I pri etom, Santa, daj nam słovo (tolko biez otmazok i obid!)
podariť «Roskosmos» — śviežij, novyj. Etot połomałsia, nie letit…
Nu i v šutku, dla ekśpierimienta (pusť mnie skažut: «Raskatał hubu!»),
podari nam, Santa, priezidienta! Novoho! V korobkie! Nie b/u!
Čtoby był priličnym čiełoviekom, čtob stojała data i piečať,
čtoby po harantii i s čiekom, jeśli čto, mohli obratno sdať!
Pusť on budiet hramotnym umielciem! Čiestnym i krasivym, kak v kino!
A toho, čto podarił nam Jelcin, my užie isportili davno…
Dobryj, borodatyj, s krasnym nosom, pro podarki naši nie zabud́!
Pusť tiebie v miešok vołšiebnym vbrosom eto vsie podbrosit kto-nibud́!
A v bolšoj korobkie s krasnym bantom priamo v Novyj hod k načału dnia
połoži pod jełočku mnie, Santa, novoho chorošieho mienia!
Čtoby nie tupił, nie hryzsia v błohach, był spokojen i trudolubiv,
čtob rabotał chorošo i mnoho, izłučał dobro i pozitiv,
čtob na fonie novoj obŝiej massy był nieotličim ot bolšinstva.
Ždu otvieta! Podpiś: malčik Vasia, rovno tridcať hodikov, Moskva.
