Karova kania źjeła. U zaścienku Pierakorka Vilejskaha pavieta adnamu tutejšamu haspadaru zdaryłasia niaščaście praz mały ci ŭžo nadta vialiki rozum. Uziaŭšy za kania, zabranaha pad vajnu, kala dvuchsot rubloŭ dy dałažyŭšy jašče kolki rubloŭ damašnich, jon schavaŭ usio heta, źviazanaje ŭ vuziałok, u łožka. Praź niekalki dzion žonka vykinuła sałomu z łožka ŭ chleŭ, dzie stajała karova, a z sałomaj — i hrošy. Karova lubiła jeści tkaninu, dyk i źjeła tuju anučynu z papiarovymi hrašyma.
«NN». №51—52. 1914.
Čałaviek hoda — Žanna Litvina. Biełaruskaja asacyjacyja žurnalistaŭ, što adčajna zmahajecca za vyžyvańnie niezaležnych ŚMI, siońnia pieraŭtvaryłasia ŭ sapraŭdnaje Ministerstva infarmacyi, jakoje słužyć svabodzie słova. A jaho ministarka (słova «ministr» na łacinie, darečy, pieršapačatkova aznačała «słužyciel») — Žanna Litvina.
«NN». №48. 2004.
