U minułuju piatnicu ŭ tundry zhubiŭsia čatyrochhadovy chłopčyk. Baćka pajechaŭ pa drovy. Maci vyjšła pa vadu. Zvyčajna niency pryviazvajuć dzicio da adnoj z žerdak čuma z raźlikam, kab dzicio nie vyjšła z žytła j pry hetym nie dabrałasia da piečy. Kažuć, maci treba było prajści pa vadu trochi bolej za 100 metraŭ. Niepryviazanaje dzicio, vidać, vyjšła za maci. I pačałasia purha.
Purha na Poŭnačy. Ilustracyjnaje fota murmansk.kp.ru
Da taho, jak ja patrapiŭ na Jamał, mnie zdavałasia, što henaje słova aznačaje niešta nakštałt mocnaj zaviei, ale heta nie zusim tak. Nadvorje moža sapsavacca za ličanyja chviliny, viecier, što źbivaje z noh darosłaha mužyka, vyje tak, što inšych hukaŭ praktyčna nie čuvać, kali pobač čałaviek, treba kryčać jamu prosta ŭ vucha, kab jon niešta pačuŭ, śniežnaja krupa baluča siače pa tvary, da taho ž śnieh na tvary rastaje, ściakaje na vočy, źmiarzajucca viejki, časam treba dastać ruku z palčatki j rastapić na viejkach lod, kab raspluščyć vočy, kali viecier u tvar — vielmi ciažka dychać, adčuvańni, by na chutkaści vysunuŭ hałavu z mašyny, bačnaść pry mocnaj purzie moža być navat mieńšaj za piać metraŭ, praz paru chvilinaŭ nijakich śladoŭ na śniezie nie zastajecca, praz adsutnaść aryjenciraŭ ludzi ŭ purzie mohuć zabłukać prosta ŭ siale albo navat niezaŭvažna vyjści ŭ tundru, iści pa śviežych sumiotach vielmi składana, navat kali jany trochi vyšej za kostku, a časam sumioty namiataje pa kalena, i ŭ pojas. Takoje nadvorje moža pratrymacca dzień, a moža tydzień.
Minułaja purha z karotkimi pierapynkami ciahnułasia amal tydzień, a viecier dasiahaŭ 28 m/s (trochi bolej za 100 km/h). Navat darosły čałaviek nia mieŭ b anijakaha šancu zastacca žyvym. Adnak vielmi chaciełasia vieryć u niejki zvyšnaturalny cud. Na žal, cudaŭ nie byvaje. Niežyvoha chłopčyka znajšli ŭ troch km ad žytła.
