Akramia tych pilihrymak, prychod jakich u Budsłaŭ abviaščajecca hučnymi pryvitańniami i vopleskami, była jašče nikomu nieviadomaja pilihrymka z Parafjanava.
Była. Apošniaja adbyłasia dziesiać hod tamu.
Ja nie viedaju, nie cikaviŭsia, adkul pačałasia tradycyja hetaj pilihrymki. Ale napiaredadni festu ŭ abied kala kaścioła ŭ Parafjanavie źbiralisia ludzi i hurtam išli ŭ Budsłaŭ.
Pieršy raz ja chadziŭ u hetaj pilihrymcy ŭ 2003 hodzie, razam ź ciotkaj. Było tady niekalki dziasiatkaŭ pilihrymaŭ — i małyja, i staryja. Ź pilihrymami nikoli nie chadziŭ ksiondz. Ludzi išli sami, śpiavali pieśni, malilisia Ružaniec.
Apošniaja pilihrymka z Parafjanava ŭ Budsłaŭ adbyłasia 1 lipienia 2007 hoda. My sabralisia ŭ kaściole, tam probašč (ks. Marat Kazłoŭski) pamaliŭsia i akrapiŭ nas śvianconaj vadoj.
— Ksiondz Marat, chadzicie z nami, — kaža Aksana Jučkavič, nieaficyjnaja zavadatarka toj pilihrymki.
— A ty za mianie Imšu ŭ Kijakovie adsłužyš? — žartam adkazaŭ na heta ksiondz.
Nas było kala dziesiaci čałaviek. Padletki, moładź. Pa čarzie nieśli dva draŭlanyja, upryhožanyja kvietkami kryžy. Śpiavali pieśni, malilisia. Pryjšli ŭ Budsłaŭ jakraz da «pilihrymskaj» Imšy a 18-j hadzinie.
Mnie tady było 17 hod, ja byŭ tolki skončyŭšy škołu i zdaŭšy CT. Heta była apošniaja pilihrymka ŭ maim bieskłapotnym, škalarskim žyćci. U Budsłavie ja pajšoŭ na spoviedź da nieznajomaha śviatara, toj zapytaŭsia, ci nie dumaju ja pastupać u sieminaryju.
Paśla ja zaŭvažyŭ u natoŭpie Paŭła Sieviarynca. Jaho tolki-tolki vypuścili ź Sitna. Ja viedaŭ pra jaho z navinaŭ i z «Listoŭ ź lesu», jakija drukavalisia ŭ «Našaj Nivie». Ja vyłaviŭ niedzie siarod pilihrymaŭ Aksanu.
— Chočaš paznajomicca ź Sieviaryncam?
— Chaču.
— Nu to pajšli.
My padyjšli da Sieviarynca, pryvitalisia, nazvalisia. Koratka raspaviali pra našyja płany hramadskaj aktyŭnaści. Pamiataju, Pavał Kanstancinavič skazaŭ: «Što ž, rabicie. Kropla kamień točyć». Daŭ mnie svaju vizitoŭku, jakaja i ciapier zachoŭvajecca ŭ mianie.
A paśla pačałosia darosłaje žyćcio, dzie ŭsio pierakruciłasia, źmianiłasia. Blizkija stali dalokimi, a dalokija — blizkimi…
Pilihrymka z Parafjanava bolš nie arhanizoŭvałasia. Tyja, chto pajechaŭ vučycca ŭ Miensk, chadzili ŭ pilihrymku ź Miensku. Sabrać čarhovuju pilihrymku ŭ Parafjanavie nie było kamu. A hetyja fotazdymki zastanucca častkaj miascovaj historyi.
