Alaksandr Łukašenka na sustrečy z hulcami minskaha «Dynama» źviarnuŭ uvahu na toje miesca, jakoje chakiej zajmaje ŭ sistemie biełaruskaha sportu.
«Ja chaču, kab vy vyrazna razumieli — ja nie pazicyjanuju siabie chakieistam. Kali kazać pra majo spartyŭnaje kreda, ja zusim nie chakieist, a futbalist. Ale tak skłaŭsia los, što, atrymaŭšy traŭmu kalena, mnie pryjšłosia zajmacca chakiejem», — cytuje biełaruskaha kiraŭnika BIEŁTA.
Jon raspavioŭ, što ŭ dziacinstvie, viadoma, hulaŭ u chakiej, jak i ŭsie viaskovyja chłopcy.
«Tolki nie tak, jak vy. A spačatku ŭ marazy, zalivajučy dzieści placoŭku na bierazie rečki. Spačatku viodrami, potym pompaj supraćpažarnaj. Rabili hety kavałačak lodu. I tam, na im vajavali adzin suprać adnaho. Taki byŭ tady chakiej, pačynaŭ ja z bramnika. Ale kali ŭžo padros, ja pačynaŭ hulać forvardam. Potym staŭ futbalistam. Voś tam i traŭmavaŭsia, — padzialiŭsia ŭspaminami Alaksandr Łukašenka. — Tamu viarnuŭsia da svajho dziacinstva i trochi hulaju ŭ chakiej dla taho, kab pryciahnuć małych, padciahnuć niejak dziaciej. Usio ž taki nam udałosia arhanizavać niejkuju masavaść chakieja».
Kiraŭnik dziaržavy ličyć, što chakiej u Biełarusi ceniać jašče i tamu, što heta kalektyŭnaja hulnia. «Chakiej - heta azart, heta mužčynski vid sportu, choć užo i žančyny pačali ŭ jaho hulać, - zaŭvažyŭ jon.
— Chakiej -… heta vialikaja ideałohija. Sport naohuł ideałohija. I vyšej, čym sport, ciažka prydumać niejkija ideałahičnyja mierapryjemstvy.
Bo spartyŭnyja spabornictvy hladziać miljardy ludziej u śviecie. I kali kamanda vyjhraje, hodna vystupaje, nie treba narod ahitavać na niešta. Duch padymajecca. U savieckija časy padličvali, što pradukcyjnaść pracy paśla taho, jak savieckija spartoŭcy vyjhravali, padymałasia značna. Voś sutnaść sportu».
