Vieršy paeta Kostasa Kubilinskasa ŭ Litvie mnohija viedajuć na pamiać ź dziacinstva, adnak niašmat kamu viadoma, što paet byŭ ahientam KDB «Krumkač», jaki vydaŭ 15 litoŭskich partyzan (usie jany byli zabityja). Aproč taho, jon sam zastreliŭ kamandujučaha partyzanskaj akruhaj, piša Delfi.
Bijahrafija Kostasa Kubilinskasa vielmi cikavaja. Naradziŭsia ŭ 1923 h. u vioscy Ruda na paŭdniovym zachadzie Litvy. Vučyŭsia ŭ katalickaj himnazii ŭ Maryjampale, byŭ členam katalickaj moładzievaj arhanizacyi. Vieršy pačaŭ pisać jašče ŭ škole.
U hady nacysckaj akupacyi nadrukavaŭ u hazietach niekalki antysavieckich vieršaŭ i paemaŭ.
Pa skančeńni vajny vučyŭsia ŭ Vilenskim univiersitecie i Piedahahičnym instytucie, navat pracavaŭ u «Kamsamolskaj praŭdzie». Inšy viadomy piśmieńnik Piatras Ćvirka nazyvaŭ jaho samym talenavitym paetam Litvy. Adnak u 1946 h. Kubilinskasa vyklučyli ź siekcyi maładych paetaŭ Sajuza piśmieńnikaŭ. Pryčyna — vieršy, nadrukavanyja ŭ časy nacysckaj akupacyi.
Pavodle adnoj ź viersij, dziaržbiaśpieka zavierbavała Kubilinskasa i pasłała pracavać nastaŭnikam u škołu ŭ Varenskaj akruzie (poŭdzień Litvy). Pavodle inšych źviestak, jon źjechaŭ sam u addalenuju viosku, bo nie mieŭ mahčymaści pracavać u Vilni.
Novy nastaŭnik zacikaviŭ pavajennych partyzan, jakija zmahalisia suprać savietaŭ, i jany paprasili jaho nadrukavać jaho vieršy ŭ partyzanskich vydańniach. Spačatku Kubilinskas nie pahadžaŭsia, ale potym paprasiŭ ab sustrečy z adnym z kiraŭnikoŭ partyzan Adolfasam Ramanaŭskasam-Vanahasam. Tym samym čyjo imia zhadvałasia tydzień tamu padčas skandału vakoł vykazvańniaŭ Ruty Vanahajcie.
Vanahas zaprasiŭ Kubilinskasa na śviata ŭznaharodžańnia partyzan dy prapanavaŭ vydavać padpolnuju presu. Ciapier u Kubilinskasa źjaviłasia mahčymaść «zahładzić svaju vinu pierad savieckaj uładaj», i jon pahadziŭsia stać suviaznym. Adnak adnačasova napisaŭ list pieršamu sakrataru CK kampartyi Litvy Antanasu Śniečkusu. Toj pierasłaŭ list kamandujučamu 2-ha adździeła MDB. U vyniku Kubilinskas staŭ ahientam «Krumkačom».
U abmien za paśpiachovaje supracoŭnictva ź dziaržbiaśpiekaj Kostas atrymaŭ mahčymaść viarnucca va ŭniviersitet, pracavać piśmieńnikam dy atrymlivać materyjalnuju dapamohu.
Kubilinskas taksama zavierbavaŭ svajho siabra paeta Alhirdasa Skinkisa. Abodva jany stali pracavać u štabie partyzan. «Krumkač» daznaŭsia, dzie znachodziacca dva bunkiery partyzan u Kaleśnikajskim lesie i 7 sakavika 1949 h. razam sa Skinkisam zastrelili kamandujučaha Dajnaŭskaj partyzanskaj akruhaj Bieniedziktasa Łabienskasa-Karunasa, jaki spaŭ u bunkiery.
Zatym jany skiravalisia ŭ Alitus i vydali čekistam miescaznachodžańnie štaba kamandujučaha Kazimirajckaha atrada Vacłavasa Vavierysa-Žajbasa. Paśla — pieraapranulisia ŭ vajennuju formu i praviali čekistaŭ da inšaha bunkiera. U bai zahinuli niekalki kiraŭnikoŭ partyzan i jašče niekalki bajcoŭ. Usiaho pa vinie ahienta «Krumkača» zahinuli 15 čałaviek.
A Kubilinskas viarnuŭsia da litaraturnaj pracy.
Z 1949 pa 1950 hod jon pracavaŭ u vydaviectvie mastackaj litaratury, z 1950 pa 1955 hod u dziciačym časopisie Žvaigždutė («Zoračka»), z 1957 hoda ŭ časopisie Genys («Dziacieł»), vydaŭ niekalki dziciačych knih. Pamior u 1962 h. u Domie tvorčaści pad Maskvoj ad pieradaziroŭki ałkaholu.
Vydavaŭsia Kubilinskas i pa-biełarusku. Naprykład, jaho zahadki pierakładaŭ Ryhor Baradulin
Až pryhnuŭsia — na miadźviedzi
Polem śmieły dziadźka jedzie.
A miadźviedź rykaje hrozna
I viadzie až piać baroznaŭ.
A voś jašče adna:
Byccam bravy końnik, jon
Nosić špory z daŭnich dzion,
Dy nie ŭmieje jeździć konna,
Žerdka — vierny koń jahony.
U 2011 h paet Vitaŭtas V. Łandśbierhis (syn kiraŭnika Litvy V. Łandśbierhisa) uźniaŭ pytańnie, jak spałučać vielmi drennyja ŭčynki Kubilinskasa z pryhožymi dziciačymi vieršami. «Zdradu Kubilinskasa nielha apraŭdvać, ale ŭ škole ŭsio ž treba vykładać jaho paeziju, pradstaŭlajučy histaryčny i bijahrafičny kantekst. Najlepšaj (paradaksalnaj) psichadramy nie prydumaješ — zabojca i dziciačy paet.
Bo zadača mastactva — vučyć dumać i daravać. Svaju historyju, h.zn. samoha siabie. Nie tolki malavać u čorna-biełych farbach», — napisaŭ tady Vitaŭtas V. Łandśbierhis.
