Prahrama «Viaskoŭcy» telekanała «Biełsat» robić čarhovyja adkryćci i spaznaje tajamnicy, schavanyja ŭ biełaruskich sieliščach. Hetym razam viadoŭca Viktar Šukiełovič, uciakajučy ad vaŭkoŭ, trapiŭ na chutar da muzyki Alesia Łasia.
Haspadar siadziby raspavioŭ Viktaru niezvyčajnyja rečy: jak raniej z dapamohaj dudy supakojvali lasnych źviaroŭ, adpałochvali zładziejaŭ i «čaravali» maładych dziaŭčat. Koliś dudaroŭ ličyli praz heta čaraŭnikami, a samu dudu nazyvali čaradziejskim instrumientam, jaki moh dadać siły abo jaje zabrać.
Viadoŭca vyśviatlaŭ, što adroźnivała biełaruskuju dudu ad padobnych instrumientaŭ u našych susiedziaŭ; jak kaladnaja kaza źviazanaja z dudoj; ci byli minusy ŭ žyćci dudaroŭ dy što paŭpłyvała na toje, što duda amal źnikła ź biełaruskich viosak, choć jašče ŭ pieršaj pałovie XX stahodździa biełaruskich dudaroŭ zaprašali na vystupy ŭ Rasieju?
Spadar Aleś adznačyŭ, što dudarskaja tradycyja najdaŭžej zachavałasia ŭ Biełarusi ŭ rehijonach, dzie było vielmi šmat lehiendaŭ pra cmoka. Pry nahodzie jon padzialiŭsia apoviedam, pačutym ad biełaruskich viaskoŭcaŭ, pra toje, jak cmok zalacaŭsia da dziaŭčyny i što z hetaha vyjšła.
U vydańni viałasia havorka taksama pra amal zabytuju ciapier liru karbovuju i lirnikaŭ, jakija nasamreč zusim nie byli žabrakami, što pra ich časta havorycca. Svoj kapitał hetyja vandroŭnyja muzyki zachoŭvali navat u admysłovych «bankach».
Viktar paznajomiŭsia taksama z čaroŭnaj cymbalistkaj, jakaja raskazała pra siabie i svoj instrumient. A potym viadoŭca razam z novymi znajomymi sam zajhraŭ polku-zavilejku.
