Milicyja chodzić pa vulicy Savieckaj u Hrodnie i praviaraje vuličnych muzykaŭ: ci majuć tyja dazvoł na vystupy ŭ centry. U kaho niama — papieradžajuć i prosiać bolš nie ihrać. A ŭsio pačałosia dva tydni tamu, kali 17 miascovych žycharoŭ pieradali ŭ milicyju zajavu suprać muzykaŭ.
Adnym ź inicyjataraŭ zajavy ŭ milicyju vystupiła Iryna, žycharka vulicy Vilenskaj, jakaja pracuje ŭ kaledžy mastactvaŭ.
«Ja prafiesijny muzyka i vielmi vitaju dobrych artystaŭ na našaj piešachodnaj vulicy, — kaža žančyna. — Vielmi padabajecca trya, jakoje časta hraje. Akardeanist dobra hraje. Heta ŭsio prafiesijna, słuchała b i słuchała.
Ale jość i tyja, chto prynosić kałonki - pry hetym uzrovień nijaki. Try akordy vyvučyŭ učora i pajšoŭ vystupać z hučnym hołasam. Toje ž samaje — maładaja dziaŭčyna, čytaje niejki tekst na anhlijskaj i vyje durnym hołasam. Prosta niemahčyma słuchać.
U nas letam vokny pastajanna adkrytyja i ŭsio heta čuvać. Nam i tak chapaje sankcyjanavanych śviataŭ i prafiesijnych artystaŭ. Cierpim i viedajem, dzie žyviom, ale niavopytnyja muzyki prosta nadakučyli».
Iryna taksama suprać ludziej, jakija chodziać z šapkaj i prosiać hrošy dla vystupoŭcaŭ. Ź imi jana pierasiakajecca amal kožny dzień.
Jość artysty, jakija hrajuć paśla 23.00. Asabliva ŭ letni pieryjad aktyvizavałasia moładź, jakaja na Savieckaj vulicy hraje i śpiavaje da poźniaha času.
«Ja adnojčy hitarystam zrabiła zaŭvahu, što jany hrajuć pad voknami paśla 22.00. Jany praciahnuli. Paśla poŭnačy ja razzłavałasia, vyjšła na vulicu sa šklankaj vady i vyliła adnamu na hałavu. Tolki paśla hetaha jany syšli.
My nie suprać vuličnych muzykaŭ, my za prafiesijanalizm, za zachavańnie časovych ramak, suprać kałonak i ludziej z šapkami».
Takija patrabavańni Iryna i jaje susiedzi pieradali ŭ milicyju.
Hitaryst Aleh užo 3 hady hraje na Savieckaj vulicy. Vykonvaje pieśni pa-rusku i pa-biełarusku. Za hetyja hady surjoznych pretenzij da jaho jašče nichto nie mieŭ. Aleh — adzin ź niamnohich, chto atrymaŭ u harvykankamie dazvoł na vystup na piešachodnaj vulicy.
«Hraju sabie spakojna biez kałonak i nikoha nie čapaju, — raspaviadaje Aleh. — Ciažka zrazumieć, čamu žychary napisali zajavu. Kažuć, jany prosiać zabaranić sumnieŭnuju dziejnaść sumnieŭnych muzykaŭ. Niaŭžo jany chočuć pakinuć samy kulturny horad Biełarusi biez vuličnych muzykaŭ? Cikava, na što turysty tady hladzieć buduć…».
Aleh — vuličny muzyka, jaki hraje na Savieckaj kala troch hadoŭ.
U dzień, kali dobra pastaracca, chłopiec zarablaje minimum 15 rubloŭ. Ź jaho słoŭ, samaje prybytkovaje miesca na piešachodnaj vulicy — kut kala ZAHSa. Ale ŭ apošni čas tam nichto nie staić, bo žychary kateharyčna suprać muzykaŭ.
«Paśla ich zajavy ŭ mianie ŭpieršyniu pravieryli dazvoł na vystup. Asabista ja nie chaču sychodzić z Savieckaj, tut choć trochi mahu zarabić, a ŭ piešachodnych pierachodach naohuł ničoha nie kidajuć. Ja chaču pracavać na hetaj vulicy, mienavita tamu ja i atrymaŭ dazvoł u harvykankamie».
U adździele kultury Hrodzienskaha harvykankama raspaviali Hrodna. life, što kožny vuličny muzyka pierad tym jak vystupać na vulicy Savieckaj pavinien atrymać na heta dazvoł. Aficyjna heta nidzie nie prapisana, ale horad takim čynam choča ŭparadkavać pracu vuličnych muzykaŭ i paznajomicca ź imi. Tamu byli ŭviedzienyja takija praviły. Hałoŭnaja ŭmova dla muzykaŭ — nie žabravać i nie znachodzicca ŭ pjanym stanie. Heta svajho rodu sproba zrabić svoj pryhožy Arbat u Hrodnie, skazali ŭ adździele kultury.
