Žychary adrazu troch vulic — Rozy Luksiemburh, Lermantava i Ščorsa vielmi lubili pryhožy malunak u dvary svaich damoŭ, pakul adnojčy niechta jaho nie zamalavaŭ.
Nieabyjakavy žychar doma nasuprać Źmicier Kavałhin vyrašyŭ, što tak jon heta nie pakinie. Źmitru 32 hady, pracuje jon u stalarnaj majsterni «Arciel Ščepki».
«Ja vielmi za toje, kab u našych dvarach było ŭtulna, ja navat bałatavaŭsia ŭ deputaty ŭ rajonie «Rozački», — raskazvaje Kavałhin.
Źmicier Kavałhin parazmaŭlaŭ z susiedziami, i było vyrašana skłaścisia hrašyma, naniać mastaka, kupić farby i adnavić aryhinalnaje hrafici.
«U School of Urban Pioneers ja paznajomiŭsia z mastakom Siarhiejem Veliki Meliki, — raskazvaje Źmicier — Siarhiej pahadziŭsia dapamahčy, ale skazaŭ, što nie moža, pakul niama aŭtarskaha prava».
Daviałosia źviarnucca ŭ ŽEK, potym — u architekturna-budaŭničy adździeł administracyi Maskoŭskaha rajona, tam pieranakiravali ŭ adździeł ideałohii, ale nichto asabliva nie moh dapamahčy. U vyniku Siarhiej znajšoŭ aŭtara sam i damoviŭsia.
Susiedzi skłalisia hrašyma: 5 čałaviek pa 20 rubloŭ, niechta daŭ 50, a asnoŭnuju sumu dakłaŭ susied-ajcišnik Papryka.
U vyniku ŭsia zaduma abyšłasia prykładna ŭ 300 rubloŭ. «Varta ŭsim susiedziam z pary damoŭ skinucca pa rubli, to možna rabić takoje u horadzie», — piša Kavałhin.
Pakul my nazirali za pracaj Siarhieja, minaki zacikaŭlena spynialisia pahladzieć i kamientavali: «Spadziajusia, što bolš nie sapsujuć».
