Bo hadavancy źjaŭlajucca kłonami. Źniała zorka sabačak na mahile svajoj ulubionki Samanty, jakaja pamierła dva hady tamu i ŭ jakoj było ŭziata DNK dla kłanavańnia.
«Dvajniatki Skarlet i Vajolet ušanoŭvajuć svaju mamu (a ŭ centry ich stryječnaja siastra Feni!)», — napisała Barbara.
Šmat kamu fota zdałosia miłym i kranalnym, choć i vielmi sumnym. Ale jość i inšyja kamientary.
«Słuchajcie, heta niezdarova. Sadžać ich na nadmahille. Ušanoŭvajuć? Kińcie im miačyka, chaj pahulajuć, heta ž sabački», — pišuć Strejzand.
«Rymiejk «Ataki kłonaŭ», jaki my zasłužyli … Što jany takoje?» — kamientujuć padpisčyki zorki.
Taksama Barbru paprakajuć u tym, što jana vybrała za vielizarnyja hrošy kłanavać pamierłaha ščaniuka zamiest taho, kab padaryć dom kamuści z žyvioł, što vandrujuć pa prytułkach.
Nahadajem, pra toje, što ŭ jaje žyvuć kłanavanyja sabaki, Strejzand raspaviała ŭ intervju ŭ 2018 hodzie. Samanta, jakuju artystka vielmi lubiła, syšła ŭžo staraja, i pierad śmierciu ŭ jaje ŭziali frahmienty tkanki dla kłanavańnia.
