Fota «Puł Pieršaha»
«Mnoju było pryniata rašeńnie dziejničać adpaviedna abstanoŭcy. Treba izalavać — budziem izalavać. Treba ŭvodzić karancin — budziem uvodzić karancin. Treba kamiendanckuju hadzinu — uviadziom kamiendanckuju hadzinu. Ale treba heta našym ludziam? Nam zaraz heta nie treba.
Nas chto-nichto padšturchoŭvaje ŭ śpinu: davajcie karancin! Łukašenka taki-siaki! Niama takoj nieabchodnaści. Choć my ž nie admaŭlajem, što i ŭ nas ludzi chvarejuć. My nie začynili krainu, my nie spynili vytvorčaści.
Na Vialikdzień i ja, i ludzi chadzili ŭ carkvu. Na Radaŭnicu jak ja mahu zabaranić čałavieku pajści pakłanicca baćkam? Ja tolki mahu rekamiendavać i prasić: pabieražycie siabie».
Razam z tym Minzdaroŭja prasiła admovicca ad naviedvańnia mohiłak.
«Nastojliva prašu, admoŭciesia ad naviedvańnia pažyłych svajakoŭ na vychadnych, nie idzicie na mohiłki razam sa svaimi starymi svajakami. Vy možacie ŭskładnić ich chvaroby», — kazała na bryfinhu pradstaŭnica Ministerstva.
