Čempijon śvietu pa kikboksinhu i tajskim boksie Alaksiej Kudzin raspavioŭ pra toje, jak jaho zatrymlivali siłaviki, a taksama pra ŭcioki ź Biełarusi.
Fota: Nastaśsia Utkina, rh.by.
«Jak tolki ja adjechaŭ ad doma mietraŭ 200-300, mnie nasustrač prajechali try mašyny z uklučanymi majačkami. Ja i padumać nie moh, što heta da mianie. Spakojna ź imi raźminuŭsia i nakiravaŭsia ŭ bok balnicy. Ale mietraŭ za 300 da adździaleńnia na piešachodnym pierachodzie mianie padrezali i kinuli pad maju mašynu śviatłošumavuju hranatu. Vakoł było šmat minakoŭ, im kryčali, što pracuje SACHR.
Ja paśpieŭ zabłakavać mašynu, ale škło piarednich dźviarej było apuščana. Kali dva supracoŭniki padbiehli da dźviarej kiroŭcy, ja padniaŭ ruki i pakłaŭ ich na rul. Spytaŭ, što zdaryłasia, ale zamiest adkazu mianie stali bić kułakami ŭ hałavu. Adzin z udaraŭ trapiŭ u skronievuju kostku ź levaha boku. Ja staŭ zakryvacca rukami, kazaŭ, što ciapier spakojna vyjdu z mašyny. Pasprabavaŭ adčynić dźviery, ale mnie nie dali hetaha zrabić i strelili praktyčna va ŭpor try razy z traŭmatyčnaha pistaleta. Niepasredna ŭ hrudzi. Paśla čaho ja ŭsio ž zdoleŭ adčynić dźviery i vyjšaŭ z mašyny. Udary dubinkami nie spynialisia.
Kali ja loh na ziamlu, adzin z supracoŭnikaŭ nazvaŭ mianie pa imieni i skazaŭ, što ja «zavaliŭ mianta». I tamu im dali kamandu mianie žorstka zatrymać. Ja jaho adrazu paznaŭ. Ź Mišam, jak i jašče paračkaj bajcoŭ SACHRa, my razam treniravalisia. Chłopcy vydatna viedali, kaho jeduć zatrymlivać. Tamu im i daviali infarmacyju, što ja nibyta kahości zabiŭ. Choć praparščyk Jandoła ŭžo praz 40 chvilin paśla majoj aplavuchi pryjšoŭ u siabie. Jaho žyćciu ničoha nie pahražała. Ale orhany vyrašyli pryncypova žorstka pakarać mianie», — skazaŭ Kudzin.
Taksama jon raspavioŭ ab svaim adjeździe z krainy.
«Kampietentnyja ludzi daviedalisia i raspaviali mnie, što pajedu ja za praŭdu hadkoŭ na piać i budu čakać amnistyi abo źmieny režymu. Jak tolki spravu pieradali ŭ sud, ja zrazumieŭ, što sudovaja sistema zhniła ŭ našaj krainie całkam. Praŭdy niama. U mianie byŭ sud pa administracyjnaj spravie. Heta byŭ prosta cyrk. I ja prosta kpiŭ z sudździ, jakaja začytvała mnie, što ja niešta śpiavaŭ, machaŭ nacyjanalnaj simvolikaj, kryčaŭ niešta ŭ adras ułady i hetak dalej. Choć u kryminalnaj spravie vyrazna napisana, što ja prosta stajaŭ i hladzieŭ u bok płoščy. Navat nie byŭ na joj. Marazm!
Uvohule, staŭ rychtavacca da adjezdu na «zbory». Skazaŭ žoncy, što chaču na sudzie vyhladać dobra. Kupili kašulu, dobry pinžak. Zamoviŭ drovy i kožny dzień pracavaŭ na ŭčastku: kałoŭ drovy, sadziŭ tui, padstryhaŭ hazon. Uvohule vioŭ zvyčajnaje žyćcio. Maksimalna chutka skončyŭ darobki pa chacie, jakija žonka sama nie zmoža zrabić. Kazaŭ joj, što kali zakryjuć, to nienadoŭha, ale treba paśpieć sioje-toje skončyć, kab joj lahčej było. Jana chvalavałasia i płakała, kali havorka zachodziła pra sud, ale ja nie moh ničoha skazać pra svaje płany. Razumieŭ, što «supracoŭniki» mohuć nasieści, a jana i dzieci mohuć prahavarycca. Dumaju, jana mnie prabačyć za heta.
Sam pamiarkuj, jaki ŭ mianie byŭ vybar? Stać achviaraj hniłoha režymu, siadzieć u turmie i ciahnuć na siabie hrošy sa šmatdzietnaj siamji, jakaja žyvie biez karmiciela, abo źjechać za miažu, adnavicca fizična (dla prafiesijnaha bajca ŭ mianie zachod najlepšych hadoŭ karjery) i pravieści niekalki hučnych bajoŭ, pabicca za tytuł u jeŭrapiejskich pramoŭšenach i dapamahčy siamji finansava? Ja vybraŭ druhoje.
Usich niuansaŭ svajho pierakidańnia za kardon ja raskryć nie mahu, kab nie padstaŭlać ludziej. Ale ŭsio było zładžana, čysta i prafiesijna. Ja im vielmi ŭdziačny za heta. Z hetych samych pryčyn nie mahu raskryć svajo miescaznachodžańnie. Ale abiacaju, što chutka buduć naviny», — skazaŭ bajec.
