Fota Viktara Dračova, TASS
Karespandent zaznačyŭ, što ŭ ŚMI apošnim časam z roznaj stupieńniu surjoznaści i častaty padymajecca tema źlićcia dźviuch dziaržaŭ.
— Voś vy kazali pa roŭminhu, vy dakładna skazali, što heta našy parłamientaryi pastavili tak pytańnie. A chto ab źlićci stavić pytańnie? Ja takoj katehoryi nie čuju, nie baču i nie viedaju. Nadumanaja reč, razumiejecie.
— To-bok na aficyjnym uzroŭni heta nijak nie abmiarkoŭvajecca?
— Nie, [pytańnie] nikoli nie stavicca. Prynamsi, takoj zadačy nie stavicca. Kali b stajała, to my b užo pracavali nad hetym. Voś vy sami kažacie: «Chodziać čutki». A čaho my budziem abmiarkoŭvać čutki?
— Ale prosta heta hučyć časam jak realnaja aściaroha. Naprykład, biełaruski bok nieadnarazova padkreślivaŭ, što takoha nie budzie…
— Hetych zaściaroh ni na moj adras, ni na adras našych struktur nikoli nie hučała i prapanoŭ pa źlićci nie hučała. Kali b byli hetyja prapanovy, jany byli b sfarmavanyja na dosyć aŭtarytetnym uzroŭni, i my b nad hetym pracavali, — reziumavaŭ Rapota.
