Jaho abvinavacili pa artykule 369 (źniavaha pradstaŭnika ŭłady) za kamentar u čacie pra supracoŭnika aršanskaj milicyi Višnieŭskaha.
«Ja byŭ u šoku, kažu, chłopcy, vy ašaleli, ci što?»
Maksimu Šaŭlinskamu 32 hady. Padčas pracy ŭ handlovaj kampanii jon stvaryŭ zakryty čat «UKantakcie», u jakim supracoŭniki abmiarkoŭvali karparatyvy.
«Na fonie padziejaŭ, jakija adbyvalisia ŭ krainie ŭ žniŭni, supracoŭnik, jakoha taksama sudzili, niedzie ŭ siecivie znajšoŭ fatazdymak ź milicyjantam i podpisam, što toj byŭ u ačapleńni i nibyta źbiŭ dubinkaj dziaŭčynu. Jon dadaŭ hetaje fota ŭ čat. Usie, naturalna, na nervach, — kaža Maksim. — Ja napisaŭ hnieŭnaje vykazvańnie, što heta biaźmiežža, što jany robiać. Inšyja taksama pisali. Napisali i zabylisia. A ŭ hetym čacie była kasirka, u jakoj muž milicyjant. I jon praź jaje telefon zalez u hety zakryty čat i potym napisaŭ na mianie zajavu. Atrymlivajecca, hety milicyjant zalez u asabistuju, čužuju infarmacyju. Jon nia mieŭ na heta prava, ale hetaha nichto nie chacieŭ uličvać».
Treciaha vieraśnia supracoŭniki milicyi zabrali Maksima z pracy na dopyt. Jon pryznaŭsia, što pisaŭ u čacie, i daŭ svoj telefon dla ahladu.
«Jak z susiedziami na kuchni, pahutaryli i zabylisia. A jany začapilisia za heta, maŭlaŭ, źniavaha. Mianie pamuryžyli, potym pačali chłopca, jaki raźmiaściŭ zdymak, muryžyć. Jaho zatrymali, advieźli na sutki ŭ Viciebsk, potym na sudzie ŭ jaho ja prachodziŭ jak śviedka. Jon zvyčajny rabaciaha, u jaho małoje dzicia. Jamu dali paŭtara hoda «chimii» pa artykule 188 (paklop). Potym stali ciahać mianie, pačalisia dopyty i vobšuki, vopis majomaści».
U lutym u Maksima naradziłasia dačka, a ŭ sakaviku jon pajšoŭ jaje rehistravać u ZAHS. U hety čas jamu patelefanavali ź milicyi, kab pryjšoŭ u pastarunak. I zatrymali jaho na troje sutak.
«Ja byŭ u šoku, kažu, chłopcy, vy ašaleli, ci što?» — kaža Maksim.
U pastarunku milicyjanty prapanoŭvali zapisać videa z prabačeńniami na adras Višnieŭskaha, jakoje pakažuć tolki «źniavažanamu». Ale Maksim admoviŭsia, bo takija videa potym traplajuć na BT.
«Moj advakat pahutaryŭ sa śledčym, maŭlaŭ, u mianie małoje dzicia, što jany robiać? Śledčy pahadziŭsia, što nia treba zatrymlivać, i mianie adpuścili. Ale ciahali ŭ Viciebsk, navat na psychijatryčnuju ekspertyzu. Sabrali spravu na dva tamy».
Pierad sudom supracoŭnik milicyi padaŭ pazoŭ na kampensacyju ŭ tysiaču rubloŭ za maralnuju škodu.
«Sudździa spytaŭsia, a čamu mienavita takaja suma, a nie jakich-niebudź 20 rubloŭ. Jon skazaŭ, što paciarpieŭ, pieražyvaŭ, noč nia spaŭ i sapsavaŭsia apetyt», — kaža Maksim.
Dziaržaŭny abvinavaŭca paprasiŭ pakarać Maksima tryma hadami «chimii», ale sud daŭ dva. Prysud Maksim abskardziŭ, čakaje vyniku. Hrašovuju kampensacyju milicyjantu jon užo spłaciŭ, i toj daŭ raśpisku, što pretenzij nia maje.
«Kali mianie nakirujuć na «chimiju», to adkul žoncy čakać dapamohi?»
Maksim vychoŭvaje čatyroch dziaciej, na starejšuju 12-hadovuju dačku ad pieršaha šlubu vypłačvaje alimenty. U siamji dvoje synoŭ druhoj žonki 7 i 9 hadoŭ i mienšaja dačka, jakaja naradziłasia 23 lutaha. Siamja najmaje kvateru.
«Toje, što ja płaču alimenty, heta ich naohuł nie cikavić. U ich ideja ŭ tym, kab pakarać. Bo mahli dać štraf ci «chatniuju chimiju». Ale paličyli, što treba vyrvać ź siamji i nakiravać kudy-niebudź dalej. A toje, što žonka siadzić na dziciačaj vypłacie, nie pracuje i ja adziny karmilec, ich nie cikavić. Kali mianie nakirujuć na «chimiju», to adkul žoncy čakać dapamohi? Na sudzie ŭsie płakali. Baćki rasčaravalisia, što ŭ krainie jość spraviadlivaść. Usie sumnyja. Biełaruś — kraina dla sumnych».
«Ja nie liču siabie złačyncam»
U Maksima, jaki ciapier pracuje stalarom-stanočnikam, jość chobi — jon stvaraje i vykonvaje elektronnuju muzyku, jakuju vykładvaje ŭ siecivie. Jon taksama zajmajecca radyjotechnikaj, elektronikaj, ramantuje videa- i muzyčnaje abstalavańnie, sam vyrablaje ŭzmacnialniki i efektary. Maksim hraje na hitary, bas-hitary i klavišnych.
«Ja vykarystoŭvaju peŭnyja sempły, a hitarnyja i klavišnyja partyi vykonvaju sam. Maja muzyka — heta sumieś roznych stylaŭ, dla kožnaha niešta znojdziecca. Jana pavinna stanoŭča ŭpłyvać na čałavieka, kab jon zadumvaŭsia pra niešta. Dziakujučy muzycy ja vykazvaju svaje emocyi i pieražyvańni».
Pavodle Maksima, pieraśled za kamentary ŭ čacie — dla jaho heta šok, jon nia moh takoha navat ujavić.
«Ja rasčaravaŭsia ŭ pravaachoŭnaj i sudovaj systemie. Ja nie liču siabie złačyncam i nie liču, što za kamentary treba tak karać. Heta niespraviadliva. Ale ŭ našaj krainie spraviadlivaść straciła svajo značeńnie i sens».
