catholic.by
Pradstaŭnik Papy Franciška ŭ Biełarusi źviarnuŭ uvahu na toje, što «ŭ hety dzień my zhadvajem važnuju padzieju, dziakujučy jakoj hetaja kraina była vyzvalena z-pad akupacyi, ad umiašańnia źniešnich siłaŭ, raspačaŭšy adbudoŭvać toje, što było razburana, z nadziejaj na lepšaje žyćcio ŭ budučyni. Tamu kožny z nas adčuvaje abaviazak uznosić haračyja malitvy da Boha za ŭsich achviaraŭ Druhoj suśvietnaj vajny: jak viadomych, tak i nieviadomych; jak blizkich nam, tak i čužych».
«Siońnia asablivym čynam ja malusia za mir i zhodu ŭ hetaj krainie, kab z Božaj dapamohaj i praz zastupnictva Maci Božaj Budsłaŭskaj udałosia pieraadoleć, jak kaža Papa Francišak, «kulturu padziełu i ŭstalavać u krainie sapraŭdnuju kulturu braterstva i salidarnaści». U ciapierašni momant žychary hetaj krainy majuć patrebu prymirycca pamiž saboju, znoŭ sustrecca adno z adnym jak braty, pieraadoleć niazhodu, jakaja ich padzialaje.
Nieabchodna ŭmacavać kulturu miru, jakuju hetaja kraina ŭ vialikaj stupieni nabyła na praciahu stahodździaŭ, i pakazać usiamu śvietu, jak abaranić etyčnyja i maralnyja kaštoŭnaści, jak abaranić ułasnyja siemji, zasnavanyja na hetych kaštoŭnaściach, jakija zapeŭnivajuć im budučyniu», — śćvierdziŭ Apostalski nuncyj Ante Jozič.
