«Jana kaža, što jaje prymusili. Heta ja siońnia pračytaŭ u dakładzie, što jaje prymusili vyjechać ź Biełarusi i pahražali, što tam ledź nie dziaciej schopiać i jašče čahości. Słuchajcie, dzieci dla mianie zaŭsiody nadzvyčajna važna, i vy heta viedajecie. Dzieci za baćkoŭ nie pavinny nieści voś takuju adkaznaść, što ja pajedu ŭ Litvu, schaplu dziaciej. Nu, kali vy ich tudy vyvieźli, abaraniajcie», — skazaŭ palityk.
Łukašenka śćviardžaje, što Cichanoŭskaja nibyta ledź nie stała achviaraj pravakacyi z boku apazicyi.
«I, pa-mojmu, na nastupny dzień abo ŭ hety dzień jana prybiehła. Ja kažu: dobra, pieradajcie joj, MUS dapamoža (užo ŭ detalach raspaviadaju, kali jana adhuknułasia) tabie vyjechać da dziaciej. Pra mužyka svajho ni słova. Jana paprasiła niejkuju ź Viciebska siamju. I jašče ty hetuju siamju tam na miažy čakaŭ — jana pryjechała z mužam i dziećmi. My zrabili ŭsio, što prasiła. Nu jedź da dziaciej, my razumiejem. Ja naohuł suprać žančyn nie vajuju».
«Nie paśpieli vyjechać — telefanuje: «Alaksandr Ryhoravič, kaža, što ŭ jaje niama hrošaj». Ja kažu: vaźmi paprasi (nie budu kazać kampaniju, u dziaržaŭnaj kampanii), kolki choča, $15 tysiač, tak? — Daj $15 tysiač, chaj jedzie. Heta ŭsio ž dzieci. Voś što było. I jana siońnia kaža pra toje, što joj pahražali, dziaciej ad jaje zabirali i inšaje.
Dalej palityk užyŭ abraźlivaje słova, a zatym praciahnuŭ.
«Pieršy raz pra jaje kažu. Choć z žančynami nie vajuju», — zajaviŭ Alaksandr Łukašenka.
