«Užo adčuvaju siabie ŭ biaśpiecy. Represii mahli zakranuć i mianie, choć pramych pahroz nie pastupała. Ale ja razumieŭ, što pracavać i žyć u krainie mnie spakojna nie daduć, — raskazaŭ jon, — Rašeńnie ab adjeździe było pryniata ŭčora litaralna na praciahu paŭhadziny. Ciapier ja vyjechaŭ va Ukrainu, ale tut prajezdam. Z Kryścinaj u mianie pakul niama suviazi…»
«Pakul ja prosta ŭ šoku ad usioj hetaj situacyi, — dzielicca Arsienij Zdanievič, —
U mianie stolki złości, što maja žonka znachodziłasia na inšym kancy śvietu, a ja nie moh jaje abaranić. Niejkija mužčyny, jakim užo pad 60 hadoŭ, sprabavali nacisnuć na jaje, złamać, daviali da śloz.
Heta nienarmalna! Heta haniebnyja pavodziny dla mužčyny. I takija ludzi nie pavinny pracavać sa spartoŭcami i ŭ pryncypie ź ludźmi. Heta vychodzić za ŭsie ramki. Ja nie pieražyvaju za siabie ci svaju budučyniu ŭ čužoj krainie, ale mocna pieražyvaju za žonku, kab ź joj było ŭsio ŭ paradku, kab jana była pad abaronaj».
Arsienij Zdanievič miarkuje, što nielha spartsmiena prymušać vykonvać narmatyŭ pa tym vidzie, jakim jon nikoli nie zajmaŭsia. I jašče bieź jaho zhody.
«Kali b z Kryścinaj choć by karektna i łajalna pahavaryli, mahčyma, takoj situacyi b i nie adbyłosia. Ale nichto nie pastaviŭ navat u viadomaść. Maja žonka daviedałasia ad niejkich starońnich ludziej, što joj treba budzie biehčy 400 mietraŭ», — kaža jon.
— Heta finalnaja kropka ŭ karjery?
— Viadoma, nie chočacca hublać usio toje, da čaho jana tak doŭha išła. Kryścina chacieła dobra pakazać siabie na hetych Alimpijskich hulniach, ale, na žal, joj nie dali takoj mahčymaści. Prosta daviali čałavieka da isteryki šlacham zapałochvańnia.
Dumaju, navat kali b Kryścina mahła viarnucca ŭ Biełaruś i joj ničoha nie pahražała b, to žadańnie vystupać za takuju zbornuju ŭ jaje b užo nie było.
Heta ž nienarmalnaja situacyja, kali ludzi z tvajoj kamandy, ź jakimi ty štodnia treniruješsia, maŭčać albo kažuć, što z Kryścinaj pastupili pravilna.
