Jahor Marcinovič padčas padarožža ŭ Maroka, 2017 hod
«Ja adčuvaju siabie pa-raniejšamu svabodnym čałaviekam, na jakoha ŭ siłu abstavinaŭ nakłali niejkija abmiežavańni, — piša Jahor. —
Dla mianie pryncypova važna było zastacca ŭ Biełarusi, i ja vykanaŭ svoj płan. Hetaje rašeńnie było pryniataje nie zaraz, nie hod tamu, jano vyśpiavała doŭhi čas».
U žurnalistyku Jahor pryjšoŭ ažno 15 hod tamu, kali pastupiŭ na žurfak BDU.
«Naŭrad ci ja nazavu niejkaha adnaho čałavieka, jaki zrabiŭ ź mianie žurnalista, — kaža jon. — Tut cełaja sukupnaść faktaraŭ — i vychavańnie baćkoŭ, i patryjatyčny ŭpłyŭ liceja BDU, i koła siabroŭ va ŭniviersitecie, i, pieradusim, taja atmaśfiera biełaruskaści i svabody, jakuju ja sustreŭ u «Našaj Nivie» kanca 2000-ch. Pryjemna, što za apošniaje dziesiacihodździe nichto z kaleh nie zdradziŭ ni sabie, ni našym ahulnym kaštoŭnaściam.
2020 hod pakazaŭ, chto čaho varty, i mnie nie soramna ni za adnaho z kaleh. Spadziajusia, im za mianie taksama».
I pra histaryčny čas: Jahor kaža, što jamu cikava toje, što adbyvajecca zaraz, kali my ŭsie stali śviedkami pierałomnaha pieryjadu ŭ Biełarusi.
«U padletkavym uzroście ja trochi zajzdrościŭ tym, čyj darosły čas trapiŭ na pačatak 90-ch — jak heta: bačyć losavyznačalnyja źmieny na ŭłasnyja vočy. Ciapier zastajecca tolki hanarycca tym, što ja žyvu prosta zaraz. Vielmi cikavy čas!»
3-ha vieraśnia ŭ našaha hałoŭnaha redaktara dzień narodzinaŭ. Upieršyniu pobač ź im nie budzie rodnych i siabroŭ, ale spadziajemsia, što našy čytačy pieradaduć Jahoru słovy padtrymki. Kali łaska, dašlicie jamu list, telehramu ci paštoŭku. Turemnaja pošta, na žal, pracuje vielmi marudna, tamu adpraŭlać pasłańni možna ŭžo zaraz.
Adras dla listavańnia: 220030, h. Minsk, vuł. Vaładarskaha, 2. SIZA №1. Marcinoviču Jahoru Alaksandraviču
