«Tut zasmučeńnie nie stolki vynikami, kolki ŭčynkam Viktoryi Azaranki, jakaja niečakana admoviłasia ad udziełu. Kali nie pryjazdžaje na Alimpijadu Rodžer Fiederer, ja zrazumieć mahu: jon jašče ŭ Piekinie-2008 svajo zołata vyjhraŭ i stolki za karjeru kubkaŭ zavajavaŭ, što nie ŭ kožny muziej źmieściacca. A čym kiravałasia Azaranka?
(«NN»: Viktoryja Azaranka — bronzavy pryzior Alimpijady-2012 u adzinočnym razradzie, tady ž u mikście z Maksam Mirnym jana zavajavała jašče i zołata.)
Prykra. Jak nie pazmahacca za honar krainy? Nie dapamahčy, kali ŭ tabie majuć patrebu? Nie pavieści za saboj maładych, natchniŭšy ich svaim prykładam?
Tuju ž nie zaŭsiody stabilnuju Arynu Sabalenku. Dy i ŭłasnyja ambicyi zadavolić, pasprabavać zamachnucca na tytuł dvuchrazovaj alimpijskaj čempijonki. Bo ŭ pary z Sabalenkaj šaniec vyjhrać zołata, liču, mieŭsia cudoŭny.
Takija pavodziny nie ŭpryhožvajuć Azaranku ni jak spartsmiena, ni jak čałavieka, ni tym bolš jak hramadzianina svajoj krainy.
Novak Džokavič, naprykład, vialiki i lehiendarny, pryjechaŭ u Tokia. I syhraŭ nie za siabie, a za rodnuju Sierbiju! Heta vyklikaje ščyruju pavahu i zachapleńnie. Skažu bolš, abstanoŭka, jakaja skłałasia siońnia ŭ biełaruskim tenisie, mnie nie padabajecca.
Praha ci navat prahnaść da hrošaj sparadzili spažyvieckaje staŭleńnie da dziaržavy, jakaja ŭkładvała i ŭkładvaje ŭ stanaŭleńnie spartsmienaŭ vialikija hrošy.
A žyćcio i karjeru pry hetym mnohija našy tenisisty, na žal, pieraličvajuć vyklučna na dalary».
