My nie budziem jeści sup,
Budziem lepš hladzieć Jutub.
Telefon u mamy —
Jon čaroŭny samy!
Ciśniem na ikonku —
Što tam za staronka?
Łopałka z šarami,
Mulcik z traktarami,
Z kamieraj prahrama
Jość dla Instahrama.
Treba sfotkać i źmiaścić,
Jak pryhoža mama śpić!
U Skurko ciažkaja forma dyjabietu, znachodžańnie ŭ turmie moža pryvieści da strašnaha paharšeńnia zdaroŭja. Moža jašče i tamu jon piša takija poŭnyja praniźlivaj lubovi tvory.
«Ja byŭ pryjemna ździŭleny aryhinalnym siužetam i tonkim razumieńniem dziciačaj psichiki. A jašče — bliskučym vałodańniem słovam. Było takoje adčuvańnie, što maješ spravu z tvoram pryznanaha metra, — nahetulki ŭsio daskanała», — piša vieteran biełaruskaj vydavieckaj spravy, u tym liku dziciačaj litaratury, Źmicier Sańko.
Jany ŭsio žyćcio pisali dla vas, pracavali dla ludziej. Ciapier vy možacie napisać dla ich, vy možacie taksama zrabić hrašovy pieravod.
Marcinovič Jahor Alaksandravič
Skurko Andrej Hienadzievič
SIZA-1, Minsk, vuł. Vaładarskaha 2, 220030.
