Na sajtach škoł Biełarusi ŭžo źjavilisia płany mierapryjemstvaŭ na kanikuły. Ekskursii, hulni, viktaryny, školnyja łahiery i h.d.Namieśnik načalnika Hałoŭnaha ŭpraŭleńnia vychavaŭčaj raboty i moładzievaj palityki Minadukacyi Alaksandr Maciušonak adznačyŭ, što školniki na vosieńskich kanikułach buduć aktyŭna zaniatyja:
«Kłasnyja kiraŭniki tradycyjna buduć vadzić dziaciej na ekskursii. Pa-raniejšamu budzie akazvacca piedahahičnaja padtrymka ŭ realizacyi sumiesnych internet-prajektaŭ z navučencami. Akramia taho, miarkujecca arhanizoŭvać mierapryjemstvy pa pravavoj aśviecie udzielnikaŭ adukacyjnaha pracesu».
«Dniami była pracoŭnaja narada z nahody vosieńskich kanikuł. Toje, što my na jej pačuli, asabista mianie šakavała, — raskazvaje nastaŭnica adnoj sa škoł u staličnaj Malinaŭcy. — Zavuč tak i skazała: «Zahad źvierchu — kavida nie bajacca. Tych školnikaŭ, jakija prychodziać na kanikułach u školny łahier, vodzim u kino, na ekskursii, u muziei». Ale ž takimi tempami my dabjem tych, kaho jašče nie dabili.
Abmiarkoŭvali hetuju temu z kalehami. Mnohija aburalisia. Nastaŭnikaŭ ŭ škole i biez taho nie chapaje — šmat chto chvareje na kavid. Byvaje, padčas zaniatkaŭ dzieci siadziać adny ŭ kabiniecie — niama nastaŭnika.
Heta zabaroniena, tamu čaściej za ŭsio adzin piedahoh razryvajecca na dva kłasy. Spačatku na chadu tłumačyć novuju temu adnym, daje im zadańnie i biažyć u susiedni kabiniet, kab pasprabavać zrabić toje ž samaje z druhim kłasam. Paviercie, piedahohi vielmi vymatanyja i pracujuć u sapraŭdy ciažkich umovach. Doma ŭ nas taksama dzieci i baćki. Mnohija zadumvajucca pra toje, kab syści z pracy.
Fota ilustracyjnaje
Ale jość i takija, chto skazaŭ: «Mnie karmić siamju. Straču pracu — nichto nie dapamoža». Tamu tak, niekatoryja buduć vadzić. Ale ja asabista, jak i maje niekatoryja kalehi, budu prychodzić da dziaciej, zajmacca ź imi, ale ŭsie hetyja pachody ŭ hramadskija miescy admianiać pa samych roznych pryčynach».
Cikava, što i siarod baćkoŭ razychodziacca mierkavańni, nakont taho, što rabić ź dziećmi padčas kanikuł.
«Ciažej za ŭsio — baćkam dziaciej małodšych kłasaŭ. Hetych dziaciej pakul nie pakinieš adnych doma. Ale pračytaŭšy dniami baćkoŭski čat, ja, ščyra kažučy, vielmi ździviłasia, — raskazvaje maci čaćvierakłaśnicy ź Minska Volha. — Pierad kožnymi kanikułami nastaŭniki zaŭsiody prosiać padać źviestki pra toje, pa jakim adrasie, u jakim horadzie i z kim padčas kanikuł buduć znachodzicca dzieci.
I voś ja adkryvaju baćkoŭski čat, i baču, što amal praz adnaho baćki na kanikułach źbirajucca adpravić svaich dziaciej da babul.
Atrymlivajecca, adny na kanikułach buduć chadzić z nastaŭnikami pa muziejach i ekskursijach, druhija raźjeducca pa ŭsioj krainie da babul, a potym my ŭsie razam budziem vinavacić miedykaŭ u tym, što skončylisia balničnyja kojki, a ŭsich chvorych nie mohuć vyratavać.
Zhodnaja, nielha być kateharyčnaj, treba ŭličvać abstaviny kožnaj siamji. Ale niaŭžo dziela biaśpieki samych blizkich baćki nie zdolnyja ŭziać tydzień adpačynku za svoj košt ci niejak zhrupavacca miž saboj. Nie chaču kazać łozunhami, ale my, baćki, u hetaj situacyi, vyhladajem nie našmat lepiej za niekatorych čynoŭnikaŭ, zdolnych raźbić sabie iłby dziela vysłuhi».
