Skurko ŭ turmie napisaŭ mahutny antyvajenny tvor. Pasłuchajcie pieśniu na jaho słovy

«Andrejeva lubimaja viersija hučyć voś tak», — piša ŭ Fejsbuku jaho žonka Paŭlina. «Zaraz možna śpiavać jaje i pa-našamu», — dadaje jana.

Zrobleny Skurko pierakład — heta, faktyčna, samastojny tvor. Napierad adznačym takuju tonkaść: Lavonam Zadumam zavuć hieroja knihi «Na impieryjalistyčnaj vajnie» biełaruskaha kłasika Maksima Hareckaha.

Zdaroŭ, šarahoviec Zaduma Lavon,
daruj, što tryvožu ja siońnia tvoj son
na ŭzhorku zialonym, miž chvojaŭ, dzie cień,
ja sieŭ adpačyć, bo išoŭ ceły dzień.

Niama ani znaku, što ty tut lažyš,
rassypaŭsia ŭ porach biarozavy kryž.
Hrudźmi maładymi złaviŭ ty šrapniel
u 16-m hodzie na carskaj vajnie.

Ci ŭdaryli ŭ bubny,
ci schilili charuhvy,
ci zajhrała vajarskuju pieśniu duda?
Ci pa-ludsku ciabie adśpiavali,
ci ŭ čystaj kašuli chavali?

Što stałasia z chataj pad lipaj staroj,
što stała z baćkami, z małodšaj siastroj?
Što stała ź dziaŭčynaj, jakuju kachaŭ?
Daloka ad ich ty ŭ pachodzie skanaŭ.

Na kartačcy žoŭtaj niapeŭny abrys —
jon cudam źbiarohsia ŭ papierach starych.
Chto heta? — spytaje prapraŭnuk siastry.
Plačyma paciśnie dziadula stary.

Za impierskuju słavu,
za cara i dziaržavu
ciabie z domu adnojčy zabrali naviek.
Ci ŭ biełaj kašuli chavali?
A nazaŭtra ciabie ci zhadali?

Tut Narač iskrystaja bje ŭ bierahi
I letnimi kraskami vabiać łuhi,
I žyta vysokaje stała ścianoj.
Dzie haz, dzie pakuty, vanity i hnoj?

Na kožnym pahorku, pad kožnym hrudkom,
Biez znakaŭ, imionaŭ, biez kvietak, viankoŭ
Lažyć niečyj baćka, lažyć niečyj syn —
Tut lehła za miesiac sto tysiač mužčyn.

Za impierskuju słavu,
Za čužuju dziaržavu
Za čužy intares ich pasłali na śmierć.
Ich kaśćmi hety kraj zasiavali
I daremna ich doma čakali.

Niama i viny tvajoj, druža Lavon,
Što tak biez pary ty znajšoŭ tut svoj skon.
Na bojni čužoj ty zahinuŭ darma
I ruchnuła śledam narodaŭ turma.

Kab nam tady ściah naš uźniać na viaki,
być moža, tvajoj nie chapiła ruki?
Mo słova, mo vierša, mo ŭdaru štychom…
Śpi mocna, Lavon, a my dalej idziom.

«Kali pačynaŭ jaje niekali rabić, paźbiahaŭ pafasnych momantaŭ i hustych farbaŭ. Ale apošni čas navučyŭ nie saromiecca hetaha, kali duša prosić», — adznačaje Skurko ŭ liście.

Andrej Skurko z synam Tamašom niezadoŭha da aryštu.

Na Skurkovaj rodnaj Miadzielščynie ŭ 1916-m u čas Naračanskaj apieracyi palahło 120 tysiač čałaviek. Voś hetyja ciapier spakojnyja bierahi Servačy ŭ svoj čas byli palityja kroŭju i pakrytyja varonkami. Mienavita ich ujaŭlaje Andrej, pierakładajučy.

Žonka palitviaźnia Paŭlina Skurko pryvodzić taksama svaju ŭlubionuju viersiju hetaha tvora.

Vydatny litaratar i mieniedžar, redaktar «Našaj Nivy» Andrej Skurko znachodzicca ŭ turmie z 8 lipienia 2021 hoda.

U toj dzień zatrymali cełuju hrupu našaniŭcaŭ, tady ž adbyŭsia pahrom u ofisie, sajt byŭ zabłakavany.

Pravaabaroncy pryznali Skurko i jaho kalehu Jahora Marcinoviča palitźniavolenymi i ličać abvinavačvańni palityčna matyvavanymi. Ich vyzvaleńnia zapatrabavała Biełaruskaja asacyjacyja žurnalistaŭ i mižnarodnyja žurnalisckija sajuzy.

Za 2021 hod kryminalnyja spravy na roznych padstavach byli zaviedzienyja suprać kiraŭnikoŭ i žurnalistaŭ i inšych niezaležnych ŚMI, u tym liku Tut.by, BiełaPAN, «Biełsat», «Radyjo Svaboda».