Ilustracyjnaje fota
— Raniej piensijanieram davali źnižku na mnohija tavary: chaj nievialikuju, ale ž kapiejka rubiel bieraže. Ciapier źnižak niama, ale, jak my čujem pa televizary, — ceny pavinny byli źnizicca. Čamu ž my kuplajem toj ža cukar pa staroj canie? Ci ceny źnizili tolki ŭ Minsku, a pra nas zabylisia? — pytajucca viaskoŭcy. —Kryŭdna, što ŭ aŭtałaŭcy ŭ pryncypie ŭsio darahoje: inšy raz pryjedzieš u rajcentr, zojdzieš u kramu — a tam tyja ž krupy kaštujuć tańniej, čym nam ich pryvoziać. Ci heta raźlik na toje, što viaskovyja i za vysokuju canu ŭsie kupiać, bo alternatyvy ŭ ich niama? Što rajpo pryviazie — toje i biary!
Biantežyć viaskoŭcaŭ i biedny asartymient tavaru:
— Miasa da nas nie zavoziać: my choć i nie pracujem, ale piensiju atrymlivajem, možam dazvolić kupić sabie kavałak miasa. Chleb čaściakom užo niaśviežy zavoziać … a to jak nie pryjdzieš niešta kuplać u aŭtałaŭku: ceńnikaŭ na tavarach niama, šali taksama —pastavili tak, što nie vidać, kolki jany tam naviesili. Naviadzicie, kali łaska, paradak!
Pieršy namieśnik staršyni Minabłvykankama Siarhiej Laŭkovič stelefanavaŭsia sa staršynioj Miadzielskaha rajvykankama Alaksandram Pranovičam i daručyŭ likvidavać usie zaŭvahi viaskoŭcaŭ.
