Mikałaj Ščokin — vypusknik histaryčnaha fakulteta Biełaruskaha dziaržaŭnaha ŭniviersiteta. Jon skončyŭ aśpiranturu fakulteta fiłasofii i sacyjalnych navuk BDU. Byŭ kandydatam fiłasofskich navuk i dacentam.
«Samy papularny lidar na płaniecie»
Da Mikałaja Ščokina źviartalisia, kali treba było adznačyć palityku Łukašenki, jakoha jon ličyŭ «adnym z samych zapatrabavanych i papularnych lidaraŭ na płaniecie», ci zhanić Zachad.
«Budziem ščyrymi, siońnia Alaksandr Łukašenka źjaŭlajecca adnym z samych papularnych kiraŭnikoŭ dziaržaŭ. Da jaho prysłuchoŭvajucca tyja, chto sapraŭdy razumieje, što biez našaj krainy i jakaściej sapraŭdnaha palityčnaha lidara niemahčyma zachavać mir u rehijonie», — nachvalvaŭ Łukašenku prapahandyst.
«Siońnia mir na miažy choładu i hoładu»
«Pry hetym nivodny biełarus nie adčuŭ dyskamfort, uščamleńnie svaich spažyvieckich pravoŭ i svabody vybaru, — davodziŭ jon. — Tyja, chto choča pracavać u krainie, pavinny dakładna viedać: usie biez vyklučeńnia abaviazany pracavać na biełaruski narod. Tyja, chto spałochaŭsia adkaznaści abo paddaŭsia sankcyjnamu šantažu, heta značyć vyjavili maładušnaść, sami abrali svoj šlach — i nam ź imi nie pa darozie».
«Hiermanija žyła dobra za naš košt»
Mikałaj Ščokin vinavaciŭ ZŠA ŭ tym, što jany «robiać usio, kab padarvać biaśpieku ŭ Jeŭropie».
«Situacyja va Ukrainie — heta ŭsiaho tolki čarhovy etap u realizacyi płanaŭ ZŠA, — pierakonvaŭ jon. — Adnak my pavinny razumieć: niezaležna ad taho, jakaja dziaržava ŭ bližejšy čas uźniknie na našych paŭdniovych miežach, pytańni biaśpieki dla nas stanuć jašče bolš vostrymi».
«Prablemy vialikija z Prybałtykaj, Polščaj. Vy pahladzicie, što dziejecca. Błakujuć Kalininhradskuju vobłaść. Zabłakavali praktyčna ŭsie našy miežy», — dalej aburaŭsia jon.
«Kali Rasija davała pa takich nizkich cenach haz, što Hiermanija sama pierapradavała ŭtraja bolš u dziasiatki krain, dyk jany i žyli dobra. Za naš košt», — davodziŭ jon.
«Maskva, Kijeŭ, Minsk — heta try braterskija siastry»
U adnym z kamientaroŭ Ščokin aburaŭsia, što kiraŭnictva Kijeva anulavała damovu ab pabracimstvie ź Minskam.
«Try słavianskija harady Maskva, Kijeŭ, Minsk — heta try braterskija siastry. Ciapierašniaje rašeńnie biantežyć i nie nadaje siły našym słavianskim narodam. Minsk zaŭždy byŭ na baku miru. Zaŭždy dapamahaŭ našym ukrainskim bratam», — davodziŭ Ščokin.
«Paśla taho, jak sydzie Zialenski ŭ niabyt i budzie praviedziena demilitaryzacyja ŭsioj terytoryi, Sajuznaj dziaržavie daviadziecca bracca za druhuju pracu. Jana budzie doŭhaj. Denacyfikacyju Jeŭrapiejskaha sajuza, — pradrakaŭ Ščokin. —
Ale hety fašyzm, tak zvany demakratyčny… Treba vypalvać kalonym žalezam. Nieabaviazkova, kab ruskija tanki stajali ŭ Bierlinie, chacia moža i da hetaha dojdzie… Biełaruś i Rasija znojduć univiersalnuju formu, katoraja z najmienšymi stratami zmoža pravieści hetu denacyfikacyju Jeŭropy i pryvieści ŭ narmalnuju adpaviednaść jeŭrapiejskija narody. Da demakratyi ich pryvieści».
«Pieršuju skrypku adyhrała Biełaruś»
Ščokin chvaliŭ Rasiju i Kitaj, «jakija praktyčna złamali adnapalarny śviet, i pieršuju skrypku tut adyhrała Biełaruś».
«Ciapier druhaja faza nadychodzić, kab Jeŭropa i Zachad u cełym zrazumieli svaju rolu i miesca, zvyklisia z toj dumkaj, što jany nie ad boha, jany takija, jak usie. I tut duža važnaje miesca Biełarusi. My jak suviaznaje źviano».
Pamior prapahandyst Mikałaj Ščokin
Kijeŭ i Minsk ženiacca, maskva za... idzie
(pa anałohii - Pitier žienitsia, Moskva zamuž idiet.)