Źmicier Kościn. Fota: «Biełsat»
«U Biełastoku jość adzinaja ŭ Polščy navučalnaja ŭstanova, u jakoj dziejničajuć całkam biełaruskamoŭnyja hrupy. Heta dziciačy sadok №14, tam jość jak polskija, tak i biełaruskija hrupy navučańnia. Heta cikavaja źjava, bo tam mohuć vučycca dzietki ź luboj krainy, i heta cudoŭnaja mahčymaść dla biełaruskich dzietak trapić u asiarodździe, dzie ich buduć razumieć nastaŭniki», — kaža Kościn.
Pa słovach žurnalista, takija sadki ciažka znajści navat u Biełarusi.
«Duch hetaha sadka, pa našym dośviedzie, — jon biełaruski, dzieci mohuć vyvučać našy pieśni i vieršy, ź imi buduć razmaŭlać na našaj movie. Nabor u sadok pačniecca ŭ siaredzinie lutaha, kab trapić tudy, treba prajści elektronnuju rehistracyju, padać zajaŭku i paznačyć, što my chočam, kab dzicia vyvučała biełaruskuju movu. Heta adzin z čyńnikaŭ, jaki kiruje ich u dziciačy sadok №14. Bolš za toje — u sadok možna trapić ź luboha rajona Biełastoka.
Adzinaja pieraškoda — vialikaja papularnaść sadka, letaś nie ŭsie achvočyja trapili tudy. Ale sprabavać zaŭsiody možna. Kaniešnie, 100% vierahodnaści niama, bo ŭ Polščy jość abaviazak tolki adnaho hoda daškolnaj adukacyi, tak zvanaja nuloŭka. Heta haradski sadok, i apłata tam — jak i ŭ inšych polskich sadkach», — raspaviadaje Źmicier Kościn.
Biełaruskija hrupy ŭ dziciačym sadku №14 dziejničajuć bolš za 20 hadoŭ. Ale ŭ apošnija hady achvotnych stała značna bolš, čym vydzielenych miescaŭ.
Pakul ŭ Biełarusi źniščajecca usie biełaruskaje biełaruskija dzieci za miažoj nia pavinny vučycca ŭ ruskamoŭnych škołach